http://gokkusagindakisonrenk.blogspot.com/2013/07/kitap-yorumu-ayn-yldzn-altnda.html
Dünya bir dilek gerçekleştirme fabrikası değil.
Her yerde adını duymuşsunuzdur mutlaka ki DUYUN ZATEN. Sanırım bir insanın John Green'e aşık olması için bu kitabı okuması yeterli olacak. Daha ilk sayfalarda kelimelerin rahatlığı, cümlelerin içtenliği ile bağlıyor kendisine. Ayrıca çevirmen Çiçek Eriş güzel iş çıkarmış, ona da teşekkür ediyorum.
Konusu klasik kanser hastası bir kız ölecekken biriyle tanışır, aşık olur. Ama sormazlar mı adama sen böyle bir konuyu nasıl böyle mükemmel ötesi bir biçimde yazdın!? Derler, ben diyorum işte. Bazı yerlerde cidden nasıl güldüm, bazı yerlerde "gerçekten öyle, nasıl aklıma gelmedi?" diye düşündüm, bazı yerlerde ağladım. Gözlerim doldu en azından, tamam mı? Hani YA kitabı ama her türden insanın okuyabileceğini düşünüyorum. İçinde insanı etkileyecek bir sürü cümle var.
"Ah Hazel Grace, hiç sorun değil. Kalbimin senin tarafından kırılması bir onur olurdu."
Hayır size şimdi burada kitabı anlatsam çok boş olacak biliyorum. Anlattığım cümleler eksik kalacak. Ben ki duygusal, ağlamaklı kitapları seven biriyim ama buna öyle bir kitap diyemem. Ağlatmadığı için mi? Hayır, gayet duygusaldı. Ama ağlatmak, acındırmak, üzmek için yazılmamış bir kitaptı bu. Diğerlerinden ayıran önemli özelliği de buydu. Ve Hazel ve Gus'un aşkı. Böyle basit, her yerde gördüğümüz gençlik aşkı değildi ya da romantik sözcüklerle donanmış, yapış yapış bir aşk da değildi. Çok içtenti, sanki aradığınız şeyi sonra bulmuş gibiydiniz. Mesela benim en çok hoşuma giden cümlelerinden biri de Isaac diye arkadaşı ikinci gözünü de kaybettiğinde odaya girip "Hey, harika bir haberim var! Henüz tahmin edemeyeceğin kadar mükemmel ve korkunç anlar ile dolu güzel ve upuzun bir hayat yaşayacaksın!" Bir bacağını kaybetmesine rağmen ne kadar yaşama sevinci ile dolu olduğunu görebiliyor musunuz? Ve sigara metaforu var elbette. Sigara, öldürücü şey, ağzına koyuyorsun ama ona öldürecek gücü vermiyorsun. Bunun gibi milyonlarca güzel şey var kitapta.
"Bazı sonsuzluklar başka sonsuzlardan büyüktü."
Burada her şeyi anlatıp spoiler vermek istemiyorum ama her şeyi anlatmak istiyorum. Milyonlarca alıntı aldım kitaptan. Bir kere daha okuyacağım, hatta bir kere daha, sonra bir kere daha. Hepsini bir anda sindiremiyorsunuz çünkü. Bir olay örgüsü olabilir ama bir şeyden bahsetmiyor sadece.
El bombası olmak. Ölürken kendinle birlikte etrafındaki hayatları da patlatmak demek. Ölünce aileye ne olacak? Devam edebilecekler mi? Ya arkadaşlar? Sevgili? Hepsini düşündürüyor, sadece ölen kişiyi değil. Her şey ölmenin yan etkisi, endişe, korku, nefret. Ölüyor olabilirsiniz ama bu yaşadıklarınızı daha değersiz kılar mı? Daha az sonsuz yapar mı? Dediği gibi bazı sonsuzluklar daha büyüktür ama bu diğerlerinin de sonsuz olmadığı anlamına gelmez.
"O okurken uykuya dalar gibi aşık oldum. Önce yavaş yavaş, sonra bir anda."
Daha söyleyebileceğim şeyler var. Hani bazı kitaplar olur, kimse bilmesin istersiniz. Size özel olsun, bu kitap benim için onların arasına girdi. Okursanız ne demek istediğimi anlarsınız.
Okay? Okay.
Okuyanlara tavsiye sakın toplum taşıtlara bitirmeyin kitabı çünkü siz ağlarken size bakanlar çok oluyor(test edilmiştir).Senden önce benden sonra beni bu kadar çok ağlatan bir kitaptı.Kısacası MÜKEMMEL'di
Her seferinde son sayfa son sayfa diyerek 1 günde bitirdiğim kesinlikle okunulası bir kitap.
Kitap bittiğinde bende onunla birlikte bittiğimi hissettim. Ve haklıydım da çünkü bana bakan herhangi birisi bunu doğrulaya bilirdi. Suratımdaki acı dolu ifade ve gözyaşlarımda bunun bir diğer kanıtı. Kitap hakkında söylenecek olumsuz bir söz yok. Baştan sonra muhteşemdi. O kadar samimi ve içtendi ki... çok etkileyici. John, sen bir dahisin!
Sağlık üzerine, hastalık üzerine yazılan kitaplar genelde vurucu oluyor. Zaman zaman duygulandırıyor. Çoğu zaman eğlendiriyor. Hazel karakterinin gerçekçi bakış açısı etkiledi beni.
Mükemmeldi. Augustus öldüğünde o kadar derin bir acı hisettim ki kitaba daha fazla devam edemeyeceğimi düşündüm, sanki Augustus olmadan kitap devam edemez gibiydi. Ama tabi ki bitirdim ve kesinlikle okunmaya değer bir kitap. Sadece Augustus için bile okunabilir.
Konu empati yapmanızı sağlıyor.Ben sevdim,yaşamanın önemini anlamanız için tavsiyem okumanızdan yanadır.
tek kelimeyle MUHTEŞEM ! karakterler satırlardan çıkarak ete kemiğe bürünüyor adeta !
Aslında bu kitap benim genelde okuduğum tarzın dışında daha çok psikolojik ve duygusal bir romandı. Ama yine de beğendim :) İlginç bir son...