Benim Adım Kırmızı
Orhan Pamuk
En Son Değerlendirmeler
bir romanda bilgi verilmek isteniyorsa bunu en güzel orhan pamuk yapar.yapmış da.katil kim? diye insanı uzanarak kitap okumaktan alıkoyan bir roman.bazen geriye dönüşler bazen de katil tahminleri.
Çok güzel bir konuydu ama nakkaşlığın bu kadar detayı beni sıktı açıkçası.Üslubu okutuyor kendisini yani nobelli yazar olduğu belli:))
Bir şans daha:))
Canlı cansız her şeyin "kırmızı"nın dahi kendi dilinde konuştuğu aşk ve evliliğe dair tarihi bir roman.Akıcı ve güzel bir dil kullanımı mevcut.
oxuduğum bu kitab çox sıxıcı gəldi mənə..bəlkə də səbəb azərbaycanca tərcüməsini oxuduğum üçündür..ama bu kitabı sevmədim.
Eco'nun Gülün Adı romanından az biraz esinlenmeler olsa da Orhan Pamuk'un en güzel romanıdır.
osmanlı minyatürü ve tezhib sanatı ile ilgilendiğim için çok keyif alarak okuduğum bir kitaptı.sadece bazı tasvirler çok uzun olduğu için okuyucuyu yorabiliyor.
Nobel Ödülünü aldığında yazarı, siyasi söylemleri sayesinde ödülü aldığı iddia edilmişti. Doğru mudur bilemem, ama kitaba dayanarak ödül verilseydi yine bu ödülü alırdı; sonuna kadar da hak ederdi diyorum. Orhan Pamuk, büyük yazar.
Bitiremediğim tek kitap!Her rastladığımda sinirleniyorum.Kaç kere okumayı denedim ama işkence gibi geldi hep.Ne sürükleyicilik ne adam gibi bir kurgu ne heyecan var,garip bir anlatım tarzı sadece.Tek olumlu yönü nakkaşlığı ayrıntılı olarak araştırmış belki öğrenmek isteyenler faydalanabilir.Bana göre SIKICI.
Halen ara ara döner ve tekrar okurum enfes bir yapıt.
O Nobeli boşa vermemişler. Çok hoş bir eser okurken Leylek ya da Zeytin'i hissetmekle kalmıyor birebir o devri yaşıyorsunuz.
Okuyup da bitirebildiğim nadir romanlarından...Çok beğendiğimi de eklemeliyim, yine herbir rengin ve farklı karakterin ağzından yazılması beni en fazla etkileyen kısmıydı.
sevmediğim, sevemediğim bir kitaptı..fazlasıyla uzatılmış sıkıcı bir romandı. Zatende bir daha pamuğun kitaplarını okumadım nerde cevdet bey ve oğulları nerde beyaz kale nin kurgusu sürükleyiciliği
Şimdilik puanım 7 okuyunca tekrar yorum yazıp benden geçer aldığı puanı yazacağım .
Pamuk'un önceki romanlarındaki kimlik,üslup temalarını Faulknervari bir şekilde karakterlerinden okuyucuya sıkmadan ulaştıran; bunu da polisiye yönünü kullanarak büyük ölçüde başaran bir romanı. Önceki yazdıklarına nazaran erotizm sosu epey artmış.
Türkcesini okumakta zorlandım. Özellikle eski dile ait kelimelerin ne olduğunu bilmeyince zor oluyor. Sonra İngilizce okudum ve çok iyi anladım. Bilen İngilizce okusun. Ama çok güzel bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Benim Adım Kırmızı romanı,
1591 yılında Osmanlı padişahı III. Murat'ın saltanat döneminde 9 gün süreyle karlı bir havada İstanbul'da geçer.
Orhan Pamuk'la namı diğer Nobel ödüllü yazarımızla beni tanıştıran kitap. Roman konusu, dili, anlatım tarzı ve kurgusuyla çok ilginç geldi bana. Konusu ağır, dili ağır. Kitabın sonunu zor getirdim desem yeridir. Daha önce bu tarz bir roman okumamıştım. Çok farklı bir kitap olduğu kesin. Yazarın bilgisine saygı duydum desem yalan olmaz. Her romancının kolay kolay yazamayacağı bir roman yazdığı da ortada. Ancak bence bir yazarın yazdığı romanın kalitesi kadar, romanı daha geniş kitleye okutmasını da bilmelidir. İnsanlar zevk için kitap okur, azap çekmek için değil!
Bu kitabı okumakla zorlandığımı söyleyince, bazı kişiler klişeleşmiş “Senin bilgi düzeyin Pamuk’u anlamaya yetmiyor demek ki ” dediler. Bilmiyorum belki sorun bendedir, belki de Nobel’de...
Yazar, nakkaşlık ve hattatlık geçmişi ile ilgili -hayranlık uyandıracak derinlikte- çok iyi araştırma yaptığı kesin. Bu roman bir çırpıda okunacak, yüzeysel okunup anlaşılabilecek kitap değil. Bu roman için en temel sorun okuyup anlamaktan geçiyor. Yüzeysel bir okunma yapıldığında, acayip derecede sıkıcı bir kitap. Kitabın en olumsuz yanı bu işte. Çok aşırı detaylar okuyucuda bıkkınlık oluşturabilir. Öyle uzun betimleler, tanımlamalar, nesneler vs. bombardımanı var ki romanda -bir sayfalık paragraflar bile var-, bu durum maalesef okumayı zorlaştırıyor. Kitabın bazı bölümlerinde kişiler, olaylar birbirine karışıyor; bazı bölümlerinde nakkaşlıkla ilgili o kadar çok ayrıntı var ki, insanı sabır testine sokabilecek ve kitabı yarım bırakmamak için kendinizle özel mücadeleye girmenize neden olabilecek kadar... Sabredeyim, okumaya devam edeyim, ilerde düzelir dersin de yine olmayabilir, yine bitiremezsin, dayanamazsın bunalırsın, daral gelebilir... Kitabı anlayabilmek için yavaş yavaş ve özümseyerek okumak gerekiyor. Kitaptan zevk almak ve sıkılmadan okuyabilmek için bu şart. Olaylar içinde kaybolmadan, kelimelerin ve tarzın ayırtına vararak, hissederek okumak gerekli ki Nobel ödüllü yazarımızın romanını okudum da anlayamadım -veya sonunu getiremedim- diye komplekslere girilmeye :-)
"Bu romandan anlayabildiğim en önemli şey, tarihte belirli bir zamanda bir meslek gurubunun pirlerinin kör olması erdemlikmiş. Aşkı uğruna kör olmamayı istemenin bir erdemsizlik olduğunu özümseyen bir aşık arıyorum desem yalan olmaz!"
Kitabın daha iyi algılanabilmesi için resimlendirilmesi şart. Biraz daha kısa tutulabilir ve Nazan Bekiroğlu havasında yazılsaydı daha güzel netice alınabilirdi diye düşündüm. Ki Nar Ağacı gözümde canlandı. Kitabın arkasındaki Kronoloji yerine resimlendirme daha faydalı olacaktır. Hacmen daha faydalı olur. Çok emek verilmiş ama konu çok dağılmış gibi geldi. Tabi bu naçizane fikrim. Alkışları da unutmayalım. Çok emek verilmiş, çok.
Orhan Pamuk'un en sürükleyici romanı sanırım. Benim de en sevdiğim romanı şu an için. Nakkaşlığı derinlemesine araştırmış kitabı yazarken. Çok güzel aktarmış. Kurguda muhteşem. Kitabın sonuna kadar katilin kim olduğuna dair bir tahminde bulunamıyorsunuz. Ama beni en çok etkileyen bir insanın öldükten sonraki anlarını anlattığı kısım oldu. Bu kitaptan sonra ölüm hakkında düşüncelerim değişti. İslam inancına göre ölümü öyle bir anlatmışki ölümden korkmanın yersiz olduğunu gördüm. Her kitabı okumanın bir zamanı var sanırım. Bu kitabı bir yakınımı kaybetmeden 2 ay önce okumuştum. Bu kitabın benim için hep ayrı bir yeri olacak bu yüzden. Orhan Pamuk'un siyasi düşünceleri ne olursa olsun ben kitaplarını okumayı seviyorum ve bana bir şeyler kattığını düşünüyorum.
Tarihi romanları pek sevmediğimden olsa gerek kitabı uzun sürede ve çok zor okudum. Minyatür sanatı, sanatçılardaki Doğu-Batı ikilemi, üslup kaygısından bahsedilen tasvirler fazlasıyla uzun. Kitabın tarihi-polisiye yapısı bana Umberto Eco’nun Gülün Adı romanını anımsattı. Kitabın sonunda yazarın o kitabı yazma serüvenini okumayı severim ancak burada Orhan Pamuk’un mağrur tavrını sezdim, bana yazarın onca araştırmayı heba etmemek adına kitapta hepsine zoraki yer verme kaygısı olduğunu düşündürdü. Okuduğum diğer kitaplarında da olduğu gibi Orhan Pamuk bu kitapta da kendi hayatından izlere romanda yer vermiş. Yani romanda bahsedildiği gibi “kusuru imzası olmuş”.