Beyoğlu'nun En Güzel Abisi

idare eder

Ahlaki değerlerin nasıl yozlaştığını, belgesel tadında sunan enfes bir kitap.

yine kitabın içine düştümmmm,eehhhh Ahmet Ümit yine yaptın yapacağını; hem kendini hem de romanı sevdirdin (; tavsiye ederim polisiye gerilim sevenlere..

Biraz zorlama olmuş. Gezi olayına gönderme var, siyaset var biraz. Ama her Ahmet Ümit kitabı iyi gayet sürekleyici.

gerçekten de fevkalade bir yapıt

Başucu kitabı olmaya değer; bir Ahmet Ümit polisiyesi.İstiklal Caddesi'nin ışıltılı yaşamlarına inat; Tarlabaşı'ndaki yaşam mücadelesini konu alan yazar,bir Türkiye Gerçeği Fotoğrafını, gözler önüne seriyor.

Sakinleşmiş Ahmet Ümit sanki.

herkesın elınde ve dılınde bu kıtap.. artık merak ettm gercekten.. okumam lazım mutlaka...

sıradan

Çok fazla gereksiz cümleler hissettim. Bir türlü akıp gidemedi kitap . Herkesin çok beğendiği yazarlar arasinda ancak beni bir türlü alamadı içine . her okuduğum kitabina yeniden şans veriyorum ama olmuyor

Sosyalist ahlaka sahip sevgili Ahmet Ümit'in başarılı romanı. Yazar polisiyeyi yine toplumun kanayan yaralarindan birini anlatabilmek icin kullanmış. Bence okumalisiniz.

Ahmet Ümit yine döktürmüş. Akıcılık yine çok iyi.

Vasat bir kitap

Sürükleyici bir kitap. Gezi parkı içindeki fısıltıların geçtiği kısım çok anlamlıydı

İstanbul Hatırası’nı yorumlarken “Sanırım Ahmet Ümit'in polisiyesi zayıfladıkça hikayeciliği güçleniyor.” demiştim. Sonrasında gelen Sultan’ı Öldürmek de polisiye olarak nispeten zayıftı. Beyoğlu’nun En Güzel Abisi de bu geleneği devam ettirmiş. Yazıldığı sürecin ya da romanda ele alınan dönemin toplumsal olaylarına daima değinen yazar yine düşüncesini karakterleri aracılığı ile bizlerle paylaşmaktan geri kalmamış, Beyoğlu’nun bu sefer Tarlabaşı kesimini oldukça güzel anlatmış, bizi bol bol Nevzat Başkomiserle baş başa bırakmış ve polisiyeyi gerçekçi tutmuş. Kabul etmek gerekir ki bizim topraklarda polisiye yazmak zor iş. Evet maalesef cinayet çok ama çoğunluk çakmak misali birden parlayan bir toplum olduğumuzdan planlı programlı hani “ilham” verecek çok vaka çıkmıyor bu memleketten. Dahası teşkilat olarak da lanet olası federaller gibi kulağa havalı gelecek bir oluşum yok.:) Dolayısıyla Türk polisiyesi batı tarzı polisiyeler gibi kurgulandığında çok sırıtıyor. Bu yüzden Ahmet Ümit eserlerini beğenerek okumuşumdur. Bu yoklukta bile iyi iş çıkardığı için. Polisiye olmasına rağmen polisiyesi zayıf kalan eserlerinde bile gerçeğe yakın çizgide gittiği için. İşte bu kitabında son iki eserine göre daha çok hissediliyor bu durum. Hukuk sistemimizdeki açıklar, teşkilatın hali, polisler arasındaki farklı görüşler/yönelimler, sokakların kendi kanunu… Yani gazetede okuduklarımız gibi. Kurgu olarak şaşırtmıyor hatta heyecanlandırmıyor. Ama dingince sanki eski dost Nevzat bir akşam uğramış da o anlatıyormuş gibi akıyor roman.

Yalnız bu sefer gittikçe gelişen anlatıcılığına ek olarak yazar kendini de dahil ederek bizlere bir sürpriz yapmış. Pek sevmem aslında böyle şeyleri çünkü yazarla karakteri karşılaştığı andan itibaren fantastik bir gelişme olacakmış gibi geliyor. Bu yüzden kitabın finaline dair hoşnutsuz bir beklentiye girmiştim. Fakat kıyısından dönülerek fena sayılmayacak bir şekilde bağlanmış neyse ki.

Ahmet Ümit’in en zirve kitabı Kavim’dir benim için. Onu belki de bir daha geçemeyecek ama teşkilatın en güzel abisiyle daha uzun yıllar nice maceralar paylaşmak dileğiyle.

Katili beklenmedik bir kişi yapayım derken biraz sıkmış okuyucuyu bence sıkılmadan okuyamadım maalesef

.

Kesinlikle herkese okumasını tavsiye ettiğim harika bir kitap

Polisiye olması pek hoşuma gitmedi, beklemiyordum açıkçası. Ayrıca yakın yakın tarihimizden olaylara yer vermesi (Gezi direnişi vs.) tuhaf geldi, prim yapmak gibi mi abartı gibi mi bilemiyorum ama kelimenin tam anlamıyla tuhaf karşıladım. Akıcıydı, bunu da belirtmeliyim.

çok ilgi çekici bir kitap

http://kitapfareleri.blogspot.com.tr/2014/10/beyoglunun-en-guzel-abisi.html

sonunda nevzat başkomser :)

İstanbul hatırası'nın hatırasına ihanet etmeyen bir Ahmet Ümit romanıydı. Benim adıma Sultanı öldürmek'i unutturan bir akıcılıktaydı. Yine başrollerde başkomiser Nevzat ve komiser Ali'miz vardı haliyle.Yakın tarihimizdeki bence utanç vesilesi olan iki olayı (azınlıklara yapılan saldırılar ve Gezi park olayları) cesurca kınayışından, bu süreçte etkinlik unsuru oluşturan makamlara yönelik dobra eleştirilerinden çok etkilendim. Türkiye mozaiğini hayalci olmayan bir üslupla ele alışına bayıldım. Tüm bunların ardında yaşanan cinayet/lerin ele alınışı, romanın kahramanımızın ağzından dile getirilmesinden dolayı tüm detayları bilmemize rağmen son dakikaya kadar şüphelinin tespit edilemeyişi beğenimi katlayan diğer unsurdu. Tabi tüm bunların ötesinde gitseniz de gitmeseniz de bilseniz de bilmeseniz de İstanbul'un bir yakasının bu denli ustaca tasvir edilişi, turistik bir rehber vari kıyısının köşesinin edebi bir dille ele alınışı Ahmet Ümit'in tüm romanlarında illa ki beklediğiniz bir haz kısmını oluşturuyordu.Bu romanı okuyan bir tanıdık romanın ve Ahmet Ümit'in bu yönünü şöyle dile getirmişti:
"Doğma büyüme İstanbul'luyum. Hava atıyorum sanılmasın kıyısını köşesini avucumun içi gibi bilirim. Daha doğrusu bildiğimi sanırdım. Ben bunca yıllık İstanbulluluğumla övünürüken sen kalk taa Gaziantep'ten çıkıp gel ve benim İstanbul'umu hiç bilmediğim yönleriyle ve benim asla tasvir edemeyeceğim şekilde bana anlat. Olacak iş mi? Olmuş işte. Ahmet Ümit yapmış."
Özellikle İstanbulluyum diye geçinenler iyi okumalar:)

ahmet ümitin olay örgüsü güzel kitaplarından biri, güncel olayları kitabına serpiştirmiş, en güzeli ise kendine de kitapta tuhaf biri olarak yer vermesiydi ben bütün kitaplarını okuyan biri olarak ahmet ümiti herzaman herkese tavsiye ederim...

çok beğendim.kitabı her elimden bıraktığımda sonrasında ne olacak acaba diye merak ettim hep.anlatım çok güzeldi bende hikayeyi kahramanlarıyla beraber yaşadım herşey gerçekmiş gibi hayalimde canlandı.Sürükleyici,heyecanlı,merak uyandırıcı.

yine bir ahmet ümit şaheseri bu sefer istanbulla ilgili çok güzel tespitler ve eleştiriler getirmiş zevkle keyifle okudum

ancak diğer kitaplarının sonunda çıkan katile karşı hayretler içinde kalırken bu kitabında çok fazla şaşırmadım

ahmet ümit'in en iyi romanı olduğu söylenebilir. polisiye hikaye ile tarihi ve sosyal gerçeklik bu romanda daha iyi yürütülmüş. bir tür "kara roman" olmuş. çok satan yazarların daha nitelikli eserler vermesi adına ahmet ümit önemli bir isim.

Ne yazık ki sıradan bir polisiyeden fazlası değil...

Nevzat komiser gibi komiserlerin varolmadığını bilmek çok acı!!tarih bizim yaptıklarımızı asla affetmeyecek!!

Ahmet Ümit "Sultanı Öldürmek"'ten sonra adeta gönül almış ve özlenen tarzını ve hikaye döngüsünü yeniden konuşturmuş.