Diğer kitaplarına benzemeyen Baba-Kız hikayesi anlatan bir kitaptır. Çok beğendiğimi söyleyemem çünkü sonu sanki havada kalmış ve eksiklikler varmış gibi.
Konu olarak ve olaylara bakış açısı anlatımı güzeldi. Özellikle aile içi iletişimlerle ilgili kısımlarda ki kelime ve cümle seçimi iyiydi. Ama gereksiz uzatmıştı bazı konuları. Ve sonu çook kötü bitti bana göre. Sanki yazar nasıl bağlayacağını kestirememiş ve çabuk bir sonla bitirmiş. Bir okumalık kitaptı.
Babam yoğun bakımdayken okuma başladım, vefat edince bitirdim... Terapi gibiydi. Bol bol altını çizdim. Hâlâ kitaplıktan çıkarıp altını çizdiğim bölümlere göz atarım...
Kitabı okumaya başlamıştım ve bitiremeden sınav haftası gelmişti.Henüz devam edemedim ancak en kısa sürede bitireceğim.
"Babamı keşke'lerle uğurladım. İçime dert olan pişmanlık düğümleriyle. Aynı yanlışı annem için de yinelemek istemiyorum. Arkasından dökecegim göz yaşları, yalnızca onu yitirmekle ilgili olmalı, yapamadıklarım ya da yanlış yaptıklarımla ilgili değil."
"Varlığın değil, yokluğun değerini bilir insanlar. Mutluluğun değerini bilenler, mutsuzluğu tatmış olanlardır."
Zevk alarak okuduğum bir kitaptı. Altı çizilecek çok cümle vardı. Yazılan yorumların aksine ben yazarın hikayenin sonunu bağladığını düşünüyorum. Çocuk gözünden anne babanın ve çevrenin aile içindeki durumunu güzelce yansıtmış. Eşlerin birbiriyle ilişkisini de gözden geçirmesinde etkileyici yorumlar yapıyor. Okuduğum ilk Canan Tan kitabıydı ve benim için güzel bir başlangıçtı.:-)
yarım bıraktığım bir kitap. dili çok basit gelmişti. kitaba başladığım zaman gerçekten yaratıcı bir kitap arıyordum. bu kitap çok bayağı görünüyordu. diğer yorumlara bakılırsa yarım bırakmam haklı bir kararmış.
Canan Tan'ın Piraye'den sonra en beğendiğim romanıydı.Diğer kitaplarına benzemeyen,farklı ve büyük bir incelikle yazılmıştı bence..
Yüreğim Seni Çok Sevdi’den sonra büyük heveslerle aldığım ve malesef hayal kırıklığına uğradığım kitaptır.
İsmiyle hiç bağdaşmayan bir “Baba-Kız” hikayesi. Baba mesleğini devam ettiren ama babasıyla küs ayrılan Verda’nın, babasının ölüm sebebini araştırmasını, izini sürmesini ve çok önemli bilgilere ulaşmasını konu alan bir kitap.
http://beyazkitaplik.blogspot.com/
canan tan ile tanıştığım kitap. hayallerime azmak çayı gibi bir yer eklediği için mutluyum.
yazmış olmak için yazılmış bir kitap olduğunu düşünüyorum, ve bir çok insanla aynı fikirde olduğumu görüyorum...
Bir arkadasimin hediyesiydi ve yilin okudugum ilk kitabi olsun istedim. Tanidigim bir yazar degildi acikcasi ve bende cok kalici bir etki birakti diyemem.
Öncelikle, yazarin dili temiz, cümleleri sade ve anlasilir.
Karakterlerden rahatsiz oldum. Verda karakteri, celiskili ve tutarsizdi. Babasini o kadar cok sevmesine karsin, o kadar uzak durmasina ve hiddetlenmesine anlam veremedim. Ayrica, esine hakli bir tavir almis ve bosanma asamasina gelmisken, onunla tatile cikmasina, hadi ciktin diyelim, sonrasinda, ugradigin hakaretten ötürü, bir konusma/ tartisma yapmaksizin, barismasina anlam veremedim.
Avukat babada ayni Verda gibiydi. Etik yoksunu...-Oysa, yazar hicte öyle bir karakter yaratmaya calismamis-Evliyken, baska bir iliski yasamasi...O iliskisine sahip cikamamasi...Sonrasinda, is arkadasiyla evlenmesi...O is arkadasinin, esinin can yoldasi olmasi...
Ayagi yere saglam basmayan, kafasi karisik insanlarin hikayeside diyebiliriz. Ama mükemmelliyetcilerde ayni zamanda. Dogrulari parsalleyen karakterlerden hazzetmedigim icin, sevemedim sanirim karakterleri.
Ve sonuda cok parlak bitmedi. Ama genel bir bütün olarak kitap etkiledi yer yer. Bazi dialoglara kayitsiz kalamadim. Benimde babamla asilmasi imkansiz ucurumlar var cünkü aramda.
normalde Canan Tan kitaplarına bayılmışımdır gözlerimden 1-2 damla yaş süzüldüğü olmuştur ama ilk defa bu kitabı çok gerdi beni nedense.zorlama duygusallık katılmış gibiydi.olayı bağlama şekli de çok garip geldi.yakıştıramadım bu kitabı Canan Tan'a ama okunabilir bir kitap yine de...
Çıktığında öyle çok merak etmiştim ki, okumaya başladıktan sonra diğer kitaplarındaki akıcılığı ve sürükleyiciliği aradım. Yarım bırakmayı da istemedim düzelecektir diye...
Duyguyu tamamıyla verebilmişti. Sonu cidden hüzünlüydü. Ama sonuna kadar sürükleyiciliği bulamadım. Bir Eroinle Dans'taki kadar etkileyemedi. Bu Canan Tan'ın en uzun sürede okuduğum kitabıydı.
Canan Tan'ın kitaplarının hepsini çok seviyorum ama sanırım bu biraz farklı içten biraz duygusal bu kitabı okurken çok zevk aldım ve herkese de tavsiye ediyorum..
Yarım bıraktım. Çünkü o anda canan tanın başka bir kitabını okuyodum yine başlıcam