kar kokusu

Ahmet Ümit'in son kitaplarını okuduktan sonra biraz yavan geldiğini söylemek gerek ama yine de o kalemin tadını hissettirmiş bize yine yazar. Otobiyografik olması çok ilgimi çekmiş ve almıştım. Kitap bitti ve aklımdaki soru:Acaba hangisiydi Ahmet Ümit? Güzel bir kurgu. Okumaya değecektir.

Belki toparlanır, değişir diye diye zoraki bitirdiğim bir kitaptır maalesef...

Ahmet Ümit'in bilgi verici yönünden yararlanmak isteyenler için;12 eylül ve sonrasında yaşananlara ,TKP içindeki hesaplaşmalara içlerine sızan ajanlara, Moskova'daki Tüklerin hayatına kadar dönemin havasını yansıtan, yakın tarihimize atıfta bulunan güzel bir kitap olmuş, fakat Ahmet Ümit'in polisiye yönünü sevenler için; gerek kurgu, gerek anlatım açısından diğer kitaplarının gerisinde kalmış, bildiğimiz Ahmet Ümit'ten farklı, olayların akışı ağır, tasvirler, ve karakterler daha yoğun. Amaç cinayeti çözmekten çok cinayete neden olan ortamı, kişileri anlatmak ya da anlamak.

Soğuk savaşın son demlerinde MİT, KGB, TKP ilişkilerinin, bunların kendi iç çatışmalarının Rusya'nın karlı atmosferinde polisiye olarak aktarılması çok başarılı olmuş. Sonları hariç sürükleyici, soğuğu hissettiren bir roman.

Bu kitabı uzun zaman önce okudum. Okuduktan sonra güzel olduğunu düşünmüştüm. Şu ansa kitabın Moskova'daki Türk öğrencilerine dair olduğu dışında hiç bir şey hatırlamıyorum

İyi romancılarımızdan birisi olan Ahmet Ümit’in ilginç bir romanı. Kendisi bu roman için yarı-otobiyografi diyor. Ahmet Ümit Sovyetlerde de bir Sosyal bilimler eğitimi almış. Kitapta Moskova’da eğitim gören TKP’lilerin başından geçen olaylar aktarılıyor. Yine bir cinayetle başlıyor.

Eğer roman eleştirisi ödevi için okuyor olmasaydım kesinlikle yarım bırakacağım bir kitaptı. Beni inanılmaz derecede sıktı. Açıkçası Ahmet Ümit severlerin nasıl sevdiklerini de düşündürecek derecede bir önyargı oluşturdu bende. Bir polisiye-okur olarak sürükleyicilikten eser görmedim. Tam "evet, işte olaylar ilerlemeye başlıyor sonunda" dediğim anda, karşıma sürekli çok gereksiz bir dolu ayrıntı çıkarıp 2-3 sayfayı o ayrıntılara boğuyordu.Mekan tasvirleri fena değildi ama hayatımda ilk kez, polisiye denilen bir romandan bu kadar sıkıldım. (Eleştiri ödevim için bir cevhermiş aslında bu kitap :D)

Durun durun söylemeyin, bu kitap Ahmet Ümit in yazdigi ilk kitabi.
Dogru bildim degil mi?
Kapakta ismi yazmasa yemin verirdim onun degil diye.
Kitapla nasil cebelleştim anlatamam.

Anlayamadığım derecede kötü kurgulanmış bir kitap. Ahmet Ümitin içinde bu kadar boşluklar bulunan bir roman yazması tam bir hayal kırıklığı. Heyecan yaratmak için oluşturulmuş sürüyle kuşku ve açıklanmayan sürüyle kuşkunun yanında laf olsun diye yazılmış bir son.

okuduğum 7. Ahmet Ümit kitabı.. çok şey katmadı ama zaman kaybı da değildi..