Eskiden, daha gençken, bir kitapçıya ya da kütüphaneye girince kendime şu soruyu sorardım: "Bunların hepsini okuyabilecek miyim? Ne olur okuyayım, ne olur!" Yıllar geçtikçe bütün kitapları okumamam gerektiğine kanaat getirdim. O çocukluk açlığı geçmişti. İyi kitapları okumalıydım, hepsini değil. "İyileri bir an önce okumalıyım, bir an önce!" Okudukça birçok kitap beni yeni kitaplara sürükledi. Bazı yazarlar bütün kitaplarını okumadan düşmediler yakamdan. Aklımda kalan kitapları okumalıydım en azından. İstediğim kitapları okumadan ömrüm bitmemeliydi, gözüm arkada kalabilirdi. Sonunda doğru kitapları doğru zamanda okumam gerektiğini öğrendim. 1984'ü okumak için 26 yaşıma dek bekledim örneğin. Ayn Rand için 25'ime randevu verdim. Freud'un Düşlerin Yorumu kitapları için Eylül ayını seçtim. Böylece Kasım'ın yağmurlu günlerinde Foucault'nun Cinselliğin Tarihi'ni okuyabilirim. Kitap okumak sadece merak gerektirmiyor şimdilerde. Bir o kadar da sabır istiyor. Bir okur olarak kitapları kovalamıyorum artık. Onları hayal ediyor, bekliyor, umuyor, bazen kavuşuyor bazen erteliyorum. Sadece kitapları yaşamıyor, aynı zamanda kitaplarla yaşıyorum.

''Adam vardır, Aristo'yu Atina kerhanelerinin adresini sormak için, köşe başında bekler. Adam vardır, kenef süpürtür Venüs'e. Ve kitabı, ağzına kadar ruhla dolu kutsal bir emanet olarak değil, maddi refahına hizmet edecek bir hüddam olarak görür.'' Cemil Meriç - Jurnal Cilt 1 ************************************************* Pek ziyade dalgın kaldığımı fark eden arkadaş, ''yine neyin var??'' dedi. ''hiç'' dedim. Bu 'hiç' yalnız hali tarifen söylenmemişti. Ağzımdan çıkan bu 'hiç' sözü, vasf-ı kainat'idi. Şehbenderzade Filibeli Ahmet Hilmi - Amak-ı Hayal ************************************************* ''Bu toplumda biliyor olmak mutlak surette bir haksızlığa maruz kalmak demektir. çünkü bilgi borçlandırır, anlamak zorunda bırakır. cahil, acıma duygusu uyandırır,. yıkıcılığı bağışlanır. bu onların lüksüdür. oysa, aydın bilgilenmek gibi bağışlanmaz bir suçtan müebbeten mahkum edilmiştir. bastığı yerde ot bitmeyen cahili vicdanının demir parmaklıkları arasından seyreder.'' Alev Alatlı - Viva La Muerte! ************************************************* Örneğin, ''Sarthe bu inancı taşımaktadır ve kitabında şunu söylüyor'' diye anlatırım.Bu artık bir bilgi meselesi değildir, karşıtlık yada yandaşlıkla bi alakası kalmamıştı bunun. Sonra biri gelip 'hayır' diyor. Soruyorum ''neye göre hayır, ben bunu direkt Varlık ve Yokluktan aktardım, sen neye dayanarak hayır diyorsun?'' Haftalar önce bi dergide sarthenin mektuplarından birinin çevirisi vardı, onu okudunuz mu? orada konu böyle değil'' Beni gazeteye havale ediyor sonra da o makaleyi okuduğu için kendini bu işin hocalığını yapan benden daha otorite sayıyor. Bu artık gerçekten yüzsüzlük... Ali Şeriati - Marksizm ************************************************* Bir ben elde etmenin gerekli koşulu da yalnızlık ihtiyacı hissetmektir, yalnızlık ihtiyacı kişide ruh bulunduğunun göstergesidir Ancak ne yazık ki yalnızlığa dayanamayan varlıklar yalnızlığın değerini bilen insanlardan fazladır. Toplum olarak yalnızlığı benlik gelişiminin hayati bir gerekliliği olarak görmek yerine cezalandırmanın bir şekli olarak anlarız. Soren Kierkegaard - Kierkegaard Üzerine(Susan L. Anderson) ************************************************* Bazen yalnız yaşayan birinin toplumu sevmediği söylenir ve buna kanıt olarak topluma karışmak istememesi gösterilir. Bu durum bir kimsenin gezintiye çıkmayı sevmediğini söylemeye ve kanıt olarak da geceleri Bondy ormanında gezmeye çıkmayı sevmediğini göstermeye benzer. Arthur Schopenhauer - Aforizmalar