Çocuktun, bir sabah kütüphanende beyaz bir kitap gördün. Kırmızı bir kalp ve küçük bir balık seni gözüne kestirmiş, konuştukça konuşuyordu. Bazen yaramaz Pıtırcık, bazen onurlu Nemeçsek. Hepsini dinledin, hepsini okudun. Büyüdün, gülünün solduğu bir akşam. Öfkelendin, haklıydın üstelik, nasıl oldu anlamadın, bilinen bir sokakta kayboldun. Şimdi sana kim karşı çıkarsa çıksın, elbette okudun, utanacak değilsin, ağladın ve sevindin bir yüzyıllık yalnızlığa. Şimdi.. Artık senin yanında ben de varım. Anlatacaklarımı dinlesen, sen anlatsan ben de seni okusam. Yani artık ikimiz. Ne dersin?

Biraz çöpçül olduğum doğrudur. Ne bulursam, elime ne geçtiyse okurum. Özellikle sahaflarda dolaşıp daha önce duymadığım kitapları keşfetmek en büyük zevklerimden. Kitaplar yüzünden fakir, kitaplar sayesinde zenginim.

Yaşamak için bir nedeni olan herkes, her sıkıntının üstesinden gelebilir… Friedrich Wilhelm Nietzsche

Okuyorum, Öyleyse Varım!

Bir öğretmen.