Kitap okudukça kendini cahil hisseden ve çoğu zaman kitap okurken 'ooohaaaa! bunu nasıl düşünmüş ya?!' diye delilenen birisiyim işte. Akıl sağlığımdan şüpheleniyorum bazen, sonra da diyorum ki üç günlük dünya, boşver. Gönlümün istediği, kitabı yağmurlu havada bir balkonda çay eşliğinde okumak ama o da her zaman olmuyor tabii. Daha çok okumaya başladığım koltukta kılıktan kılığa girerek gelişiyor olaylar. İş güç çok, kitap da çok ama hayat kısa; varayım gerisini biraz daha düşüneyim.

- Her şeyim var, ama mutlu değilim. Sadece ben değilim böyle olan; yıllarca bir çok kişiyle tanıştım, her çeşit insanla söyleşi yaptım; zengini, yoksulu, güçlüsü ve sadece elindekiyle yetineni. Zahir/ Paulo Coelho -- Tüm bunları paylaşabileceği kimse yok; kocasıyla konuşamıyor; birlikte çalıştığı insanlara güvenmiyor, dısarıdan birine ihtiyacı var, uzaklardan , o zamana kadar onun geçmişiyle hiç ilgisi olmamış birisine. Zahir /Paulo Coelho Bir de '' Biliyor musun...İnsan günbatımlarını çok kederliyken seviyor.'' demiş Küçük Prens

Kitap kurdu, yeşil rengini çok seven biriyim :)