Okuduğum ilk Jale Sancak kitabı. Bıçkın Melek ve Küçük, Önemsiz Bir Kayboluş, Surdibinde Çilingir Muhabbeti, Yara İştah Açar, Zühre'nin Vuslatı öyküleri kitapta okumamda daha ön planlara çıktı. Öyküleri okurken değişik bir duygunun, izlenimin kenarında sürekli dolaştım, Sancak bir kadın yazar. Öykülerin dili ise bana "bazı yerlerde yapaya kaçsa da "erkeksi" geldi. Bazı öykülerde argonun sıkça kullanışı belki buna neden oldu. Ama öykülerin ana temelinde, duyguda hep ince değinmeler vardı.

Yıllar önce 47'liler adlı romanını okumuş, doğrusu ne anlamış ne de tat almıştım. Şimdi bu okuduğum öyküler, Füruzan'ın tüm yazdıklarını okumamın gerektiğini bana hatırlattı. yaşam, insanlar konusunda böylesine derinlikli, katmanlı yazabilmek isterdim.