aziz nesin'in 1948 yılında 10 ay hapis cezasının ardından bir de 4 ay 10 gün bursa'ya sürgün edildiğinde bu şehirde yaşadıklarını kaleme aldığı bir kitap. peki aziz nesin neden sürgün edilmişti? tek parti iktidarına karşı "nereye gidiyoruz?" başlıklı bir broşür kaleme aldığından deyip, geri kalanını kitaptan öğrenmenizi tavsiye ettikten sonra, 'kitabın benim açımdan en etkileyici kısmı neydi?' sorusuna cevap vermek isterim. kitabın ilk baskısının önsözünde nesin, biraz da utanarak, şöyle diyor: "...bunları siz gülesiniz diye yazdım.(...) bana o acı günleri yaşatanlara şimdi hiç kızmıyorum. onlara teşekkür borçluyum..." fakat 13. baskının önsözüne geldiğimizde bu düşüncesinin değiştiğini görüyoruz. diyor ki usta yukarıdaki cümleleri kastederek: "birinci basımından 37 yıl sonra bu kitabın 13. basımını hazırlarken bugün aynı düşüncede değilim. belki zaman beni değiştirmiş. belki de gerçekleri uzaktan daha iyi görüyorum. bana o acıları çektirenlere şimdi çok kızıyorum, herkesin de kızmasını diliyorum." işte burada, aziz nesin'in gençliğindeki ateşliliği ile yaşlılığındaki olgunlaşmış gerçekçiliği arasındaki fark ve bir insanın kendi hatalarını itiraf edebilecek noktaya gelmesi, yalnızca büyük yazarlara özgüdür diye düşünüyorum ki kitapta da böyle bir tolstoy göndermesi yer alıyor. ayrıca aziz nesin'in ailesine olan bağlılığını da, kitabın içinde görebildiğimiz gibi, kitabın sonuna eklenmiş mektuplardan da anlayabiliyoruz. bir de aziz nesin'in akıcı üslubu, kitabı hemen bitirmenize olanak sağlıyor.