Yaşamımızdaki sarsıcı durumları dile getirmek istediğimizde, ağırlık belirtilen eğretilemelere başvurmak eğilimindeyizdir. Yaşanacak bir tek hayatımız varsa eğer, onu hiç yaşamamış da olabiliriz,farketmez. ..çünkü böyle bir dünyada her şey daha baştan bağışlanır ve bu da demektir ki müstehzi bir sırıtışla her şeye izin verilir. Kitaba dair yazılıcak güzel şeylerin hepsi kitabın ilk sayfaları için. Keşke hep ilk sayfalardaki gibi devam edip hiç roman kısmına girmeseydi...

Kitabın sayfaları ilerledikçe kendinizi biraz daha çok benzetiyorsunuz Oblomova. Belki de bize en çok benzeyen ama hiç de olmak istemiyeceğimiz karakterlerden bu. Bazen okurken siz bile sıkılıyorsunuz artık kalk be adam diyorsunuz içinizden ama işin eğlenceli olan kısmı da bu sanırım.Kitabı okudukça acaba değişicek mi fikri sayfaların akışına dahil oluyor.