Semrin Şahin; hayatın gecesinden, soğuğundan, belki bize sürtünüp geçen, belki de hiç farkına varmadan yaşamaya devam ettiğimiz yerlerinden can yakan öyküler kaleme almış. Kısa, saran ve sarsan öyküler/gerçekler.

Bahri Vardarlılar, edebiyat alemine bir giren, pir giren yazarlardan. Dört yılda üçüncü öykü kitabı yayımlandı. Ve üçü de şaşırtıcı derecede iyi kitaplar. Şahsına münhasır bir sesi ve hikâyeleri var. Tam manasıyla bir hikâye anlatıcısı. Öyküde aradığı, sağlam bir hikâye barındırması olan benim gibi okurlar için kıymetli bir öykücü. Her ne kadar tanıtım yazısında paylaşılan alıntısında "hikâyeci değil hikâye önemli" dese de, hikâye ne kadar iyi olursa olsun, onu mundar etmeyecek iyi bir anlatıcıya da ihtiyacı vardır. İşte Vardarlılar o yazar, o anlatıcı.

Kaç günlük okumamdan sonra anladığım/kabullendiğimdir: Finneganın Vahı = İşkenceden zevk almak. Eğer bu kitaba yıldız verme cesareti gösterdiysem, o da metinden aldığım şiirsel zevkin bana verdiği yetkiye dayanmaktadır.

Ayfer Tunç okuduğumda kendimi acıdan zevk alırken buluyorum. İnsanevladı kendine bunu yapmamalı. Ama bir kere Ayfer Tunç okumuş olduktan sonra, kolaysa yapmasın.