Genel olarak kitap işinden şunu anladım; söyleyeceğin bir lafın olsun diye yaşamaya katlandığın sırada hissettiğin sıkıntıdan kurtulmak, sanki biraz olsun oyalanıp, -belki bir bakıma ömür sürecinde kendini sürüncemede bırakmak için- gerçek ya da gerçekdışı, sıradan ya da sıradışı hangi özellikte olursa olsun bir öyküye ihtiyaç duyuluyor sadece. Sırf anlatacağını anlatmak için... valla üstadın anlattığı da şöyle:Yazılanları "yaşam şiddetine şiddet edercesine kahramanlık göstermek gerektiği" konusunda bir şeyler diye anladım ya, inşallah doğru anlamışımdır... yanlış anlamış da olabilirim ama güzel duygular hissettiren bir doluluk algısı yarattığına eminim.

Üstad; içindeki hüznü klostrofobik bir anlatımdan kurtarak anlatmış...

Sıkı tartışmaları göze almaktan oldukça uzak kalmış duruyor, bu kitabında popülerleşme kaygısı öne çıkmış gibi...

kitaptan aklıma çok şey not ettim.