"Gitmeye karar veren hangisidir? Ruh mu? Beyin mi? Yoksa ruh mu bedene uyum sağlayamıyor?" 6:45 dükkanda mor rengine ve yazarın ismine tav olup aldığım kitap. İçinden çok daha fantastik şeyler çıkmasını beklerken oldukça olağan bir hikayeydi. Hem sürükleyici hem de ince oluşu sayesinde çok çabuk bitti. Güzel bir kurgusu vardı kitabın. Yazar ya da kitap hakkında internette çok fazla şey bulamamış olsam da Sevgi Saygı'nın "Gezgin" hikayesini de elden geçirmek gerek. Kitabın içinde hoş çizimler ve biraz da kedi var.

Sosyal medyada çok fazla ünlü olduğu için elime isteksizce aldığıma beni pişman eden ve beni Sabahattin Ali ile tanıştıran kitap. Yaşadığınız aşkı etkileyebilecek bir anlatımı var kitabın. İnsanın kendine pay biçmemesi imkansız. Kitabın en ağır yanı ise insanın muhtaçlığını açık açık dökebilmesi. İnsanın varlığının yalnızca başka bir insanın varlığıyla anlamlanabilmesi düşüncesiyle yalnız bırakıyor sizi. - Spoiler- Kitabın sonunun kötü bitmesi ise mutlu sonlar gerçek değildir mi demek acaba? Her şeye rağmen Raif Bey'in bir kızı olduğunu öğrendikten sonra hiçbir şey yapmaması, sadece ölümü beklemesi katlanılır gibi değildi. Evet, kişiliğine tamamiyle uygundu bu. Raif karakterinin acizliği, muhtaçlığı bize en başından beri anlatılıyordu. Umutsuzluk ise en kötüsü. Kitabın sonu her ne kadar uygun da olsa bir Türk filmi havası sezmemek elde değil. -Spoiler- Bu kitabı okuyup beğendiyseniz sevdiceğiniz de okusun. Ve son kez "Ah Raif Bey..."

Uzun zaman sonra Stephen King okuma isteğiyle elime aldığım, çocuklara masal tarzında bir kitap. Stephen King amcamız da belirtmiş zaten kızıma yazdım bu romanı diye. Normal tarzının dışında olmuş ama benim hoşuma gitti. Stephen King'in o karanlık denilebilecek atmosferinin dışında. Karakterlerin çizgileri çok keskin. Burda klişeye kaçıldığını söylemem gerek. Aslında iyi olan kıskanç küçük kardeş, sevgi dolu mükemmel bir kral adayı, kötü adam sihirbaz.... Hikayenin işleyişi ise yaratıcı ve sıradanlıktan uzak. Stephen King'in bu yönünü seviyorum işte. Yaratıcı adam. Stephen King'in tarzından hoşlanmıyor ama masal tadında fantastik kitapları seviyorsanız şans verin derim.

Hakan Günday'ın okuduğum ilk kitabı. Ve umarım son olmayacak. Bence şimdiki zamanın sosyal medya çocuklarını tatmin eden bir kitap. Bol bol altını çizdiğim yerler oldu. Güzel tespitler yapılmış kitapta, piçler üzerinden. Ve mizahi yönü ise tatmin edici. Karakterlerin birbirine çok fazla benzeyip sadece küçük ayrıntılarla birbirlerinden ayrılması aslında piçleri itici kılıyor. Ama Cenk'in tişörtlerini, Barbaros'un Birleşmiş Milletler Örgütü'nde çalışma isteği, Afgan'ın kundakçı karakteri ve en çok Hakan'ın "Bir kitap okumuştum. Adını hatırlamıyorum..." diyerek başladığı hikayeleri hayal gücünüzle birleşiyor. Kitabın en güzel yanlarından biri aslında bir soundtrack'e sahip olması. Kitabı okurken bahsedilen o şarkıları dinlemek piçlerin arasındaymışsınız hissini yaratıyor. Herkes okumasın bu kitabı. Eğer sevdiyseniz sadece iyi anlaştığınız arkadaşlarınızla paylaşın. Eğer içinde kendinize ait bir şeyler bulduysanız sadece bunu anlayabilecek kişilere önerin bu kitabı. Çünkü geri kalanlar beğenmeyeceklerdir. Neden diye soracaklardır. Ama "Neden" sorusu piçliği yok eder. Kitapta geçen müziklerin bir çoğunu ise not almıştım: David Bowie-Sound and Vision (Electric Blue) Black-Wonderful Life Bouga-Belsunce Breakdown İbrahim Tatlıses-Yalnızım Dostlarım The Stranglers-La Folie Village People-I am what I am Rocky Horror Picture Show-Touch-A, Touch-A, Touch me The Velvet Underground&Nico-Femme Fatale Steve Miller Band-Serenade Henry Mancini-Pink Panther Theme Hot Chocolate-You Sexy Thing Dean Martin-Innamorata Frank Sinatra-My Way The Cure-Just Like Heaven

Nors mitolojiisi baz alınarak yazılmış günümüzün masal ihtiyacını karşılayan masal kitabı. Farklı mitolojilere ve tanrılara ilgi duyan her türlü fantastik severin okuması gerek. Çocuk kitabı diyerek geçiştirmeyin. Zaten fantastik kitap olsun da bizim olsun kafa yapısı çocuk kitaplarını ve çizgifilmlerini bir kenara bırakacak kadar büyümemiştir sanıyorum. Umarım yalnız değilimdir. Odd'u bi yerden tanıdığımı hissettim. Ve ilerleyen sayfalarda How to train your dragon animasyonundan Hiccup geldi aklıma. Gerçekten çok benziyorlar. Kitaba genel olarak baktığımızda zaten söylenmesi gereken her şey söylenmiş gibi duruyor.

Bakın, bir şeye tersten başlamak istiyorsanız sanırım Richard Brautigan buna çok uygun. Talihsiz Kadın yazarın yayımlanan son kitabı ve sonra intihar. İronik, bu roman gibi. Bir günlük okuyorsunuz ve bu günlük okunulması için yazılmış. Sert içkiler, ölüm ve alakasız sorularla bezeli. Tam anlamıyla alakasız. Ama "Talihsiz Kadın'a noldu?" diye sormaktansa yazarla içkinizi yudumlayıp garipliklerin peşinden gitmek çok daha eğlenceli. "Muhtemelen mükemmeliyete en yakın şeyler astronomların son günlerde uzayda keşfettikleri şu koskocaman ve başıboş deliklerdir. Eğer orada hiçbir şey yoksa ters giden bir şey nasıl olsun ki?"

Kafka'nın elime geçen üçüncü kitabı. Dönüşüm ve Şato'dan sonra, Hayvan Öyküleri de bir hayli garip. Kafka'nın o garip soruları beyninizi kemiriyor. Sanırım en çok Yuva hikayesini beğendim. Kafka'nın vücuda ile toprak altında yaşayan Kitabın sonunda yer alan M. Kamil Utku'nun yazmış olduğu Kafka'nın Hayvan Metinleri Üzerine adlı yazısında daha iyi anlaşılıyor hikayelerin özü. Ama hikayelerin genel olarak itici yani; hikayenin sonuna gelmiş olsanız bile bir sonuç olmaması. Bir havada kalmışlık hissi oluşuyor insanda ve okumayı zorlaştırıyor. Ama Kafka'yı çok iyi tanımamakla beraber bu havadanlık hissini bile bile yarattığını düşünüyorum. Son olarak ise 6:45 basımı ve elimde 2. baskısı olan bu eserin çok fazla yazım hatası içermesi. Umarım bir sonraki baskılarda bunu düzeltmiş olurlar.