Sisifos'un yapmak zorunda olduğu şeyi, bunu yapışını ve bunu reddetmeyişini bir de insanı merkeze alarak yorumlamış Camus. Yani diyor ki: "yüzyıllardır doğuyoruz, aşık oluyoruz, evleniyoruz, iş buluyoruz, çocuklar yapıp aile kuruyoruz, emekli oluyoruz, ve ölüyoruz. O zaman bu hayatı manen ve fiziksel olarak neden aynı şekilde sürdürmeye devam ediyoruz." Eskiden bunu fazla anlayamamıştım ve Camus'nün saçmasının intiharı gerekli gördüğünü düşünmüştüm ama artık umudun, hem Sisifos'un hem de Sisifos temelinde insanlığın devamlılığın sağlanması adına tek koşul olarak Camus tarafından verildiğini görüyorum.

Sanırım bu büyük yazar dünyanın en iyi öykülerini yazmış. En azından benim için öyleler. Çehov ve Maupassant kızmasınlar ama O'Connor'ın sade gibi duran, hiciv ve zeka dolu öyküleri gerçekten benzersiz. Bu kitabı altında toplanan öyküleri inanılmaz. Vakit bulunursa okunması gereken değil, okumak için vakit yaratılması gereken bir yazar ve onun müthiş öykü kitabı.