Sisifos Söyleni

Aslında kitabın son hikayesinde baglanır birçok şey. Sisifos denen adam Camus'nün uyumsuz'unu sürekli dağa çıkarmakta olandır. Böylece intihar yenilir.
Kitabın içindeki '' Bu dünyanın kendisini aşan bir anlamı var mı, bilmiyorum.'' cümlesi Sisifos'un intihara karşı duruşudur ve 'derin bir düşüncenin sürekli oluş içinde olması' düşüncesi , insanın hayatı anlamsız bulmasını çözme arayışının sürekli devam edeceğine bir işarettir.

tahsin yücel, metnin içine etmiştir; -bana kalırsa. bu kitap bir çok felsefe kitabında çok daha anlaşılır sade bir dil ile yazılmış popüler bir yapıt olmasına karşın içerdiği anlam ne yazık ki tahsin yücel tarafından zora sokulmuş. zafer yerine yengi, mucize yerine tansık, akıl yerine us vb. gibi dilimizde yaygın olarak anlamlanmış arapça kelimelere karşılık "öz türkçe" kullanmak nasıl bir kafadır gerçekten anlayamıyorum. hadi diyelim li arapça kelimelere olan hassasiyetini anladık, zor da olsa anladık. simetri yerine bakışım, absürd yerine kitapta belki yüzden fazla kez geçen ve kitabın özünü oluşturan "absürd" yerine "uyumsuz" kullanmak da neyin nesidir? gerçekten anlamak zor. bir dilin büyüklüğü -örnek ingilizce- etkileşimler sonucunda içinde soğurabildiği kadar kelime katmasıyla mümkündür. bir kelimenin nasıl söylendiği değil kavramsal olarak ne ifade ettiği önemlidir, o dili konuşanlar için. bu kelimeler kavram olarak bizde karşılığı yok iseler eğer bunları orjinal dilinden direkt olarak almak gerekir. kaldı ki tahsin yücel çevirisi yaygın olarak dilimize geçmiş yabancı kelimeler yerine saçma sapan öz türkçe olma iddiasıyla anlamsız cümlelere yada iki satırlık şeyi on dakikada anlamanıza sebebiyet vermekte.

gelelim absürd konusuna: kitapta absürd yerine "uyumsuz" kullanılmış. ben okurken her uyumsuz'la karşılaştığımda "absürd" diyerek okudum. çünkü absürd uyumsuz anlamını barındırsa da içinde "gülünç" ve "saçma" kavramlarını da barındırmaktadır. kitabın başına, "absürd yerine saçmayı kullandım ve saçma alber camus açısından şöyle, şöyle bir anlam ifade etmekte" gibi bir açıklamayla bu çeviri fiyaskosunu görmezlikten gelmek maalesef mümkün değil.

artık şu biçim kaygısından kurtulsak da dünya edebiyatını "insan" gibi okusak diyorum.

"insan dusuncesinin bir anlam tasiyabilecek biricik tarihini yazmak gerekseydi, yapilacak sey birbirini kovalayan pismanliklarin ve gucsuzluklerin tarihini yazmak olurdu"

Sisifos'un yapmak zorunda olduğu şeyi, bunu yapışını ve bunu reddetmeyişini bir de insanı merkeze alarak yorumlamış Camus. Yani diyor ki: "yüzyıllardır doğuyoruz, aşık oluyoruz, evleniyoruz, iş buluyoruz, çocuklar yapıp aile kuruyoruz, emekli oluyoruz, ve ölüyoruz. O zaman bu hayatı manen ve fiziksel olarak neden aynı şekilde sürdürmeye devam ediyoruz." Eskiden bunu fazla anlayamamıştım ve Camus'nün saçmasının intiharı gerekli gördüğünü düşünmüştüm ama artık umudun, hem Sisifos'un hem de Sisifos temelinde insanlığın devamlılığın sağlanması adına tek koşul olarak Camus tarafından verildiğini görüyorum.

Anlamakta çok zorlandığım bir kitaptı.

kitabı parça parça okuyabildim ve açıkçası bu çeviri okumayı da zorlaştırıyordu ama yine de okunması gerek bence.ben okurken gerçekten önemli ama üzerinde nadir düşündüğümüz konulara eleştirel bir bakış açısıyla yaklaşmış. keşke daha net anlaşılabilir biçimde çevrilebilseydi ve fazla zamana yaymadan okuyabilseydim daha doygun bir okuma hissi verirdi bana diye düşünüyorum.vee kitabı mümkün olduğunca bölünmeden okursanız belki daha anlaşılabilir olur.

Kesinlikle okuması gereken bir kitap biraz inançsızlara hitap ediyor ama yine de okunmalı.
Kitabı gece okumayın gündüzleri boş vakitlerinizde okuyun derim algılanırınız tam açık olsun yoksa sizi uyutmaktan başka bir işe yaramaz. Kitabı çok aralık vermeden okuyun çünkü bütün denemeler bağlantılı koptuktan sonra pek birşey anlamayabilirsiniz. Okumadan az çok absürdizm hakkında viki olsun ya da başka sitelerden okuma yaparsanız daha iyi oturur. Kitabı okurken altını çizerek mümkünse not çıkararak okuyun en iyi doygunluğu o şekilde alırsınız.
Genel itibariyle dünyanın anlamının ne kadar kafa patlatılsasa anlaşılamayacak ya da bizim aklımızla algılayamayacağımız bir şey olduğundan bunun uyumsuzluğundan bahsediyor. Ama bu uyumsuzluğun insanda bir tutku yarattığını ve intihar etmektense bu uyumsuzlukla yaşanması gerektiğini anlatan bir eser. Ama içinde çok farklı yönlerden bakış açıları var ve fazlasıyla dolu bir kitap. Dediğim gibi inançsızlara hitap ediyor. Bu dünyayı geçici gören inançlı kişiler için kitap çok bişey ifade etmiyor. Ama yinede okuyun derim güzel bir kitap.

Camus iyi bir filozof ama kötü bir yazar. Cümle kuruşu, her seferinde en anlaşılmaz dizimle gerçekleşiyor nedense.

Uyku tutmayan bir gece e-kitaplığıma göz gezdireyim dedim. Klasik Rus Edebiyatı yazarları, Ursula Le Guin, E.Michel Cioran derken Albert Camus'un bu kitabı dikkatimi çekti. İlk cümlesini okur okumaz gereken ilgiyi ve merakı uyandırmayı başardı bende.
"Gerçekten önemli olan tek bir felsefe sorunu vardır; intihar. Yaşamın, yaşanmaya değip değmediğinde bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir."
"Uyumsuz" olarak adlandırdığı -bazı basımlarda absürt olarak çevrilmiş- intihar eden kişiyi pek çok yönden analiz eden bir kitap. Hayat döngülerinin anlamsızlığını fark eden bu kişileri ayık bilinçler olarak tanımlasa da aslında intiharın çare olmadığını belirtir Camus. "Önemli olan iyileşmek değil, dertleriyle yaşayabilmektir" der. Kitabın başındaki motivasyonumu sonuna kadar koruyabildiğim söylenemez. Bazı sayfaları üçer dörder kez okumak zorunda kaldım. Ağır bir dili var.