Herhangi bir Murakami kitabının içinden bir parça gibi.

Yaşamış en büyük dehalardan biri olsa gerek Carl Sagan. Kitabı okuduktan sonra içimi saran "keşke dünyanın tamamını bu adam yönetse" düşüncesi yüzünden hüzünlendim adeta. Dünyanın Carl Saganlara ihtiyacı var hemde fazlası ile.

Kitabın başından sonuna kadar Sir Gawain ile Cervantes'in Don Kişot'unun arasındaki benzerlikleri düşünüp durdum. Kitap bitince ise anladım ki Ishiguro'nun kitabı aynı zamanda alternatif bir Don Kişot hikayesi...

Sahi, o yaşça büyük kadın arkadaşa ne oldu?