Yılmaz Güney'in feodaliteyi Yüreğir toprakları üzerinden anlattığı duygu yüklü bir köy romanıydı, Boynu Bükük Öldüler. Romanın başkahramanlarından Halil; ağasına bağlı, Siverek'ten göç eden yetim bir Kürt. Romanı okurken Halil'i Yılmaz Güney'in kendisiymiş gibi hayal ettim ve hep bir sonraki sayfada bu zulme, haksızlığa ne zaman isyan edecek, diye düşünürken kitabın bitişi canımı sıktı. Bin Muhteşem Güneş'in etkilerinden henüz kurtulamamış olacağım ki, akabinde bu roman duygusal anlamda fazlasıyla yordu.

Uzun zaman sonra bir solukta okuduğum olağanüstü bir hikaye...

Çok uzun yıllar okuma listemde olan, hep okumak isteyip de ertelediğim romandı, Uçurtma Avcısı. İki dostun hikayesinin perde arkasında Afganistan'daki radikal islamı, Sovyet işgalini, Hazaralar'ı, monarşinin çocuklar üzerindeki etkisini anlatan duygu yüklü, sarsıcı bir roman.

Ahmet Ümit'in okuduğum ilk romanıydı. Okumalara uzun ara verdiğim bir dönem de, romanın etkisiyle polisiye roman maceram başlamıştı. Agatha Christie'nin Roger Ackroyd Cinayeti'ni öncesinde okusaydım bu kadar beğenir miydim emin değilim ama özellikle Beyoğlu'nun tarihi binalarını anlattığı için bile okunası. ..."Evet kirli, eksiklikleri var, düzensiz, tehlikeli, yorgun, yaşlı... İşte tam da bu nedenle, yani tüm kötü koşullara rağmen hala çekiciliğini koruyabildiği için İstanbul, yeryüzünün bütün şehirlerinden daha güzel."