Kapağı çok ilgimi çektiği için okumayı çok istemiştim ve okudum. 1 saat süren okuma süremin ilk başlarında dili bakımından ilgimi çeken bir kitap oldu. Şarkı sözlerinden kitap yazmış İlhami Algör. Film montajcısı bir adam hayatı şarkı sözleriyle ve film kesitleriyle yaşıyor. Çok sevdiği bir Müzeyyen var, karısı. Açıkçası kullandığı dilin karmaşıklığı ve hep aynı nispette seyretmesi birkaç sayfa sonra canımı sıkmaya başladı. Yazar, hikayeye girmenize ne diliyle izin veriyor ne de hikayeyle ilgili ipuçları veriyor. Evet ortada bir hikaye var gibi duruyor ama yazar tarafından anlatılmaya gerek duyulmuyor. Tabii ki bu bir tercih. Böyle bir kitap yazmak istemiş ve yazmış yazar. Fakat bana hitap etmedi. O güzel kapağın içinde çok daha açık ve anlaşılır, tam olarak anlatılmaya değer görülmüş bir hikaye yer almalıydı bana göre. Filmi de varmış. İzlemek lazım.

Davetlerde gösterilmesi gereken davranış biçimlerinin dışında herkesin bildiği ama çoğumuzun uygulamadığı kuralları anlatan kitap. İçerisinde ünlü isimlerden yapılan alıntılar var ve bunlar gayet ufuk açıcı. Hiç de uzun olmayan bu kitabı okuyup "Bildiğim ama uygulamadığım şeyler nelermiş?" diye kendinize bir bakabilirsiniz. Benim için okuduğum daha yararlı bir eserin arasına çerez niyetine sıkıştırdığım bir kitap olmuştur.

Kitabı tek cümlede özetlemek gerekirse: "Gerçek Islam bu değil." cümlesini kurmak gerekir. Devamlı dalga geçilen, alay etmenin zeka belirtisi sayıldığı günümüzde, bu cümle de o istihzalardan epey bir nasibini alıyor malumunuz. "Ne ulan bu gerçek Islam? O değil, bu değil, hangisi o zaman?" diye soruluyor ya, cevabın bir ucu da bu eser işte! Ali Şeriati'nin bir konferans sırasında sunduğu konuşmanın metni olan bu eser, dini hak din ve şirk dini (bence din değil inanış.) olarak ikiye ayırıyor. Şirk dinini ise baş edilmesi kolay bir din olarak tanımlıyor. Baş edilmesi zor olan ise mızrağının ucuna Kur'an'ı takmış olanların savunduğu gizli şirk imiş. Ne kadar doğru. Birbiriyle savaş halinde olanlar dinsizler ile dindarlar değil hak dinine inananlar ile şirk dinine inananlar. Çünkü dinsiz olan kimseler tarih boyunca hiçbir topluluk kuramamışlar; ekonomik, sosyal hiçbir oluşum gerçekleştirememişler. Tarih boyunca insanlar öyle ya da böyle bir şeye inanmışlar. Evet doğru. Kitabın genel fikrine katılmakla birlikte çevirmenin düştüğü bazı notlar Ali Şeriati hakkındaki olumlu görüşüme gölge düşürdü diyebilirim. Çünkü bazı ayet ve hadisleri çok farklı ve alakasız şekilde dayatmaya çalıştığı çevirmenin notlarıyla anlaşılıyor. Kesin kanaat sahibi olmam için hakkında çok şeyler okumam gerekiyor. Kitabı okumaktan gayet memnunum. Kendisini iyice tanımak için istek oluşturdu bende. Tavsiye ederim.

Verdiği mesajlar bakımından 10; ifade yeteneği, üslup, düzen bakımından 5. Kitap bize, bizi anlatmaya çalışıyor. Bir şeyleri hatırlatmaya ya da kazandırmaya çalışıyor. İçindeki hikayeler şahane ve sanırım çoğu gerçek. (Bazı padişah hikayeleri gerçek olmayabilir sadece.) Daha önce sosyal paylaşım sitelerinde gördüğüm hikayelere bu kitapta rastladım. Sanırım bu kitap yoluyla internette yayılmış bu hikayeler. Evet içerik güzel ama kitapta belli bir düzen yok. Çok karmaşık, oradan oraya atlanmış. Tabii anlatılan hikayeler beyni zorlamayan hikayeler olduğu için bu düzensizlik sizi çok zorlamayabilir. Onun dışında çok fazla devrik cümle olması hoşuma gitmedi, bu durum da bir dağınıklık yaratmış. Yazardan zaten edebi bir şey beklemek gereksiz. Çünkü amacı insanı insan olması için eğitmek, edebiyat değil. Vermek istediği mesajlar bu toplumun acilen edinmesi gereken özellikler. Okunabilir.

Ruh göçü yaşayan bir adam... Her devirde asker... Askerlikten başka hiçbir şeye kıymet vermeyen Selim karakterinde karşımıza çıkıyor. Halbuki öyle değilmiş öncesi. Askerliğin önüne geçirdiği bir duygu yüzünden binlerce yıldır oradan oraya göçmüş ve göçecek. Çok değişik bir hikaye. Aklımı aldı diyebilirim. "Tiyatro bitti. Beklemeye lüzum görmüyorum..." "Çünkü yanlış ve yalan davalar daha parlak gözükür. Fuhşun felsefesini yapmak namusun müdafaasını yapmaktan daha kolay olduğu gibi..." "Ağlamak da hayata dönmenin işaretiydi." "Acizleri layık olmadıkları mevkilere geçiren bir devlet batar."

88 doğumluyum ve çocukluğum 90'lı yıllarda geçti. Bu kitap ise 70'leri anlatıyor. Fakat kitapta anlatılan çoğu şeyi kendi çocukluğumdan hatırlıyorum. İnanılmaz eğlenceli ve duygulu bir kitap. Sadece yazarın taraflı üslubunu sevmedim. O nedenle puanım 9. Fakat içerik 10 kesinlikle. Yakın tarihi yaşamak isteyen herkese tavsiye ederim.