Geçmişin Kırıkları

Yabancı yayınlarının son zamanlarda çıkardığı en iyi kitap buydu bence.Konusu dram olsa da insanı baymıyor.Son kısımları hariç durgun bir kitaptı.Buna rağmen yazarın akıcı kaleminden dolayı bir günde bitirdim.Genel olarak kitabı sevdim ve gönül rahatlığıyla tavsiye ederim. :)

Çok fazla dramatize etmeden dozunda ayarlanmış romantik bir hikaye Geçmişin Kırıkları. Ben beğendim. Okuması kolay ve etkileyici bir hikayesi vardı. İki acılı insanın acılarında kaybolmuşken birbirlerine tutunmaya çalışması başarılı bir şekilde anlatılmış. Kitap kapağı da başarılıydı bence. Sanki Tristan Cole' u görmüş gibi oldum ;) Tavsiye ederim.

Aşırı duygusal bir kitapla geldim ben… Tam da pazartesi sendromuna yakışır cinsten değil mi? Bu ara da kitap çoktan bitmişti ama yorum anca geldi.
Tristan ve Elizabeth eşlerini kaybetmiş iki yetişkin. İkisi de yalnız ve yaralı ama Tris üstesinden gelmekte çok zorlanmış, biraz vahşi birisi. Yani en azından başlarda öyleydi. Çünkü o eşinin yanında bir de küçük çocuğunu kaybetmiş. Elizabeth, kasabaya yani eski eşiyle yaşadığı eve döndüğü zaman Tristan ile karşılaşıyor. Karşılaşma pek hoş değildi söyleyeyim. :) Ve her şey yan komşusunun Tristan olduğunu öğrenmesiyle başlıyor.
Yakınlaşmaları, geçmişlerine dönüp baktıkları anlar, konuşmaları ve daha birçok şeyi sizi ağlatmak için yazılmış. Güzel bir şekilde size bunları yansıtsa da bana göre biraz eksik kalmıştı. Erkek karakterden mi yoksa kadın karakterden mi kaynaklı henüz çözemesem de hikâyenin ilerleyen sayfaları beni dışarı attı. Ayrıca birkaç sahne de tanıdık gelen yerleri söylemiyorum bile. Bunlar dışında yan karakterlerden pisliğin tekinin yapacakları da çok belliydi. Yani şaşırtmak için bir çaba harcanmışsa o olaylar bende pek öyle bir etki yapmadı. Tahmin ettiklerimin çıkması biraz sıkılmama neden oldu… Ve Emma, Liz’in kızı. Çok tatlı bir çocuktu ama bana göre kitapta çok az görüldü.
Yine de ikilinin acılarını yaşama şekilleri, daha sonra onları kendi içlerinde kabullenişleri gerçekten çok iyi bir şekilde yansıtılmış. Bazı yerlerde ağladığımı itiraf edeyim. Oturup size ‘benim başıma gelseydi?’ sorusunu düşündürten bir kitaptı. Tavsiye eder miyim? Sanırım ederim :) Eksikleri çok olsa da bir şekilde yer ediniyor içinizde bir yerde…


http://satellitebook.blogspot.com.tr/2016/10/yorum-gecmisin-krklar-britainy-c-cherry.html

Geçmişin Kırıkları aslına bakılırsa iki hafa önce okundu. Hatta bir kaç bölüm bir kereden fazla okundu. Böylesine güzel bir kitabı nasıl bekletebilirdim ki, zaten Baş Belası Yan Komşum kitabının arkasında ki tanıtımı okuduğumdan beri bekliyordum ve beklediğime de değen bir kitap oldu. 🙏🏿
Kapağa ilk başta ısınamamıştım ama kitabı bitirdikten sonra yakışacak başka bir kapak düşünemiyorum.
Kitabın ilk yorumlarında Tristan'ın erken aşık olmasına dem vurmuşlardı ama bence hiç öyle değildi zaten onların kaderleri birlikte olmak için yazılmış. 😍 Tristan bencilce davranmadı açık açık seviyorum dedi, her saniye, her dakika, her saat, her gün çok güzel de dedi üstelik. ❤️ Bence uzatan Lizzie'di bunu eleştiri olarak söylemiyorum çünkü o da zamanı geldiğinde çok güzel ve tam da Tristan'ın hak ettiği şekilde çok güzel sevdi.
Kitabı benim gibi Romantik-Dram sananlar varsa onlara da bildireyim bu kitapta düşünüp düşünemeyeceğiniz her şey var.

Anlatım şeklinden mi bilmiyorum artık dramı fazlasıyla kurgulanmış ve yapay geldi bana.

http://oldgirlsontheblog.blogspot.com.tr/2016/08/yeni-yine-yeniden-uc-orta-seker.html#more

Açıkçası kitap beklentimin biraz altında kaldı diyebilirim, eşini kaybeden Elizabeth ve eşiyle oğlunu aynı anda kaybeden Tristan'ın, bir dizi tesadüfle bir araya gelmeleri ve yaralarını birlikte sarmalarını anlatıyordu...

Aslında çok daha güzel olabilirdi,keşke kadın bu kadar yapışkan olmayıp, her fırsatta adamın üstüne atlamasaydı, ve eğer birbirlerine her dokunduklarında yada seviştiklerinde, biri karısının diğeri de kocasının adını sayıklamasaydı, o kısımlar bana biraz iğreti geldi, yani başka bir adama dokunurken hatta daha ileri giderken, ölmüş kocanı yada karını nasıl hayal edersin, onların isimlerini birbirinize nasıl fısıldarsınız anlamak mümkün değil, neymiş efendim, sevdikleriyle henüz vedalaşmaya hazır değillermiş, açıkçası bu kısımlar beni kitaptan biraz soğuttu, ama bunları görmezden gelirsem güzel bir kitaptı :)

Bence kitap boyunca, acısını, özlemini, pişmanlıklarını, en yoğun yaşayan kişi Tristan'dı, onun duyguları daha derin ve daha gerçekçi geldi bana, yazar finale doğru olaya biraz hareketlilik katmış, eski bir dostun sakladığı sırlar ile bu ikiliyi bir araya getiren asıl mucizevi tesadüfü de eklemiş satırlarına...

Herkesin farklı bir tat alacağı kitaplardan biriydi :)


http://gulunkitapligi.blogspot.com.tr/

Biraz fazla klişeydi. Okumaya başladığınız anda neler olacağını tahmin edebiliyorsunuz. Bu durum okuma hevesini kaçırıyor.

http://illekitap.blogspot.com.tr/2017/05/brittainy-c-cherry-gecmisin-krklar.html

Kabuslarınla rüyaların arasında kalan o yer var ya? Hani yarınların hiç gelmediği, dünün artık acıtmadığı o yer. Kalp atışlarının benimle uyumlu olduğu o yer. Zamanın olmadığı ve nefes almanın kolay olduğu o yer.

İşte orada seninle yaşamak istiyorum.

Zevkine güvendiğim bir arkadaşımın aşırı tavsiyesi ve henüz okumadığım için aldığım tehditleri sonucunda kitabı okudum.

Ve son sayfayı kapattığımda gece saat bir buçuktu ve kendi kendime neden bu kitabı daha önce okumadım diye sordum. Normaldr böyle kitapları seven biri olarak bu kitabı neden bu kadar geç okudum? Soruların cevabını sanırım hiç bulamayacağım ama şunu söyleyebilirim ki okumayı ertelediğim için pişman olduğum, ilk çıktığında okumadığım için kendimi kınadım.

Düşünün o kadar mükemmel bir kitaptı!

Takipçilerim bilir ben Başka Dilde Aşk kitabına bayılmıştım ve bana bu kitabın onunla yarışır derecede iyi olduğunu söylemişlerdi ve şunu fark ettim ki HAKLILAR! Cidden süper ötesi, okurun kalbina dokunup orada unutulmaz bir bırakan kitaplardan biri! Hele bir de bütün o kurgunun sonunda o yok artık diyip şaşırtacak sonu... tek kelimeyle muhteşemdi!

Yazar tam olarak okurun kalbine dokunacak, zaman zaman göz dolduran zaman zaman gülümseten, aşk ile yüreğini kıpır kıpır yapan ama acıyla da hüzne boğan bir kurgı kaleme almış. O kadar iyi kurgulamış ki okurken o duyguları hissetmek mümkün. O kadar süperdi! Kendisi favori yazarlarımdan biri oldu. Tek bir kitabıyla beni böyle etkileyen bir yazarın bütün kitapları mükemmeldir der çıkan her kitabını gözüm kapalı alırım.

Kitabın kısaca konusuna değinmek gerekirse; Elizabeth bir sene önce kocasını kaybeden küçük kızı Emma ile hayatta kalmaya çalışan kalbi yaralı, ruhunun yarısını kaybetmiş bir kadın. Bütün anılardan kaçmak adına sığındığı annesinin evinden kendi evine dönmeye karar verir. Bir şekilde hayatta kalması gerekmektedir. Ancak... yeni komşusu kasaba halkı tarafından dışlanmış bir pislik olarak anılan bir adamdır. Ve Elizabeth bu adam da... Tristan'da diğerlerinin görmediği şeyi görür. Yaralı bir kalp, ruhunu kaybetmiş bir ruh, yolunu kaybetmiş bir adam... Tristan karısının ve oğlunun ölümünü atlatamamıl, acısını yüreğinde yaşayan nasıl başa çıkması gerektiğini bilemeyen bir adamdır. Ta ki yeni komşusu ile tanışana kadar.

Elizabeth ve Tristan kayıplarının yasını birbirlerinin bedenlerinde unutmaya umarken hayat onlara ikinci şansı önlerine sunuyor. Aşk kapılarını çalıyor! Ama hiç de kolay olmayacak kadar zorlu bir aşk! Sırlar ve geçmişin kırıntıları adım adım onları takip ederken iki yaralı kalp biraz daha yaralanacak.

Biz okurlar da o yaraların ne zaman kabuk bağlayacağını merak ederek okutacağız.

Dram değil! Ağlak bir kitap değil! Ben hep öyle sanarak erteledim eğer siz de benim gibi düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Öyle değil, bildiğimiz zorlu bir aşk hikayesi sadece içerisinde fazlaca yara almış iki insanı anlatıyor.

Öncelikle, Tristan'ın geçmişine yapılan 5-6 bölümde gözlerim doldu. Cidden ağır bir acı. Bir anda bütün dünyanı kaybetmek. Benim içimi acıtan yerlerdi.

Elizabeth'in hayatta kalmak için Emma varken Tristan'ın her şeyini kaybetmiş olması haksızlık ama dedim zaman zaman okurken.

Tristan gibi bir adamın aşkına sahip olan kadını zaman zaman kıskanmadım desem yalan olur. Karısının ardından oğlunu ardından bu kadar kendini kaybetmesi... hayranlık uyandıracak bir sevgi, fazlasıyla can acıtacak bir acı.

Emma'ya bayıldım. Hele ki Emma'nın Tristan'la olan muhabbetlerinde çok eğlendim. Tristan bir yerde oğlunun yokluğunu Emma ile çıkarıyor gibiydi. İkisi çok sevimliydi.

Özellikle hoşuma giden şey, Tristan'ın beyaz kuş tüylerini Emma için alması... bahçeye saçması... bunun anlamı kitapta saklı ama gözlerimi dolduran küçük detaylardan biriydi.

Tristan ile Elzabeth'in yalnızlıklarına birbirleriyle çare bulma çabaları zaman zaman hüzünlendirici olsa da çok güzeldi. Hele ki birbirlerini anlayabilen iki insan olmaları...

Ancak Elizabeth'in öğrendiği ve Tristan ile yollarının ayrılmasına neden olan sırı başından beri bekliyordum onu tahmin etmiştim de... sonunda olayların olmasına neden olacak nedeni... hiç tahmin etmemiştim. Yazar beni şaşırttı ve şaşırtmakla kalmadı yok artık dedirtti.

Neyse kitap içerişine girmemek için kendimi zor tutuyorun en iyisi ben susayım :)
Şiddetle tavsiye ederim. Okuyun! Her bir satırında memnun olacağınız bir kitap. Kaçırmayın!

5 üzerinden 1500 veririm bu kitaba ve baş tacı da yaparım.

2018 yılının ve Aralık ayının son kitabı ile karşınızdayım.
Öncelikle kitabın kurgusu çok güzel ve diğer ikinci şans kitaplarına göre birazda değişikti.
Elizabeth ile Tristan ikisinin geçmişi acılarla ve kayıplarla örtülü.
Ve yollarının kesişmesi sonucu birbirlerine acılarıyla yaşamayı öğretmeleri, birbirini sevme tarzları öyle güzeldi ki o duygusal geçişleri çok iyi yansıtmıştı yazar.
Tek bir sorunum vardı: Kitapta 64 – 81. Sayfaya kadar olan kısım yoktu yani 17 sayfalık bir kayıp var o yüzden kopukluk yaşadım başta sonrada mecburen adapte olmaya çalıştım.

-----------------------


“Muhtemelen yarın bana karşı yine kötü davranacaksın, değil mi?”
“Evet.”
“Ben de öyle düşünmüştüm.”
“Ama öyle yapmak istemeyeceğim aslında.”
“Onu da düşünmüştüm.” Parmaklarını yanağımda gezdirdi. “Çok güzelsin. Sen güzel, yaralı bir canavarsın.”
Parmağımı yüzündeki morluğa değdirdim. “Acıyor mu?”
“Daha kötü acılar çektim.”
“Çok özür dilerim Elizabeth.”
“Arkadaşlarım bana Liz derler ama sen arkadaş olmadığımızı net bir şekilde belirttin.”
“Artık nasıl arkadaş olunur bilmiyorum.” diye fısıldadım.