Insurgent

Uyumsuz'dan bile daha güzeldi. Yani hemen hemen.

Çoğu serinin ilk kitabındaki karakterleri tanıma ve yavaş yavaş savaşı başlatma kısmına bayılırım. Uyumsuz'a da bayılmıştım. Ama Kuralsız distopyayı daha iyi hissettirmişti.

İlk kitabın rahatsız edici sonunda Bilgelik'in Cesurluk'la ittifak kurup Fedakarlara saldırması üzerine, Tris ve Tobias Dostluk topluluğundan yardım etmeye gidiyorlardı. Ben Dostluk deyince hemen yardım ederler sanmıştım ama hesaba katmadığım şey, yardım bekledikleri şeyin savaş olduğuydu. Peki Dostluk topluluğu savunma amaçlı da olsa savaşa girer mi? Hayır.

Bu yüzden Dürüstlük topluluğundan yardım istiyorlar. Ama hayır, onlardan da hayır yok.

Bu sefer Topluluksuzlarla hain-olmayan-Cesurlar, Bilgelik'e saldırıyorlar. Ama, ama, ama, ama, ama... Ama.

Hayır.
Hayır.
Hayır.

İşler çok daha karmaşık.

Kitap o kadar doluydu ki tamamını anlatmam mümkün değil ama hepsini de nefesimi tutarak okudum. Çok güzeldi. Son sayfada çığlık attım zaten. Çığlık atmak derken, çığlık atmaktan bahsediyorum. Annem korkup "Ne var?" diye sordu, "Kitap bitti" dedim ve yüzüme tükürüp gitti. Sonra peşinden gidip ona kitabın neden orada bırakılmaması gerektiğiyle ilgili bir konuşma yaptım. Buna neden bu kadar tepki verdi bilmiyorum. Bence gayet güzel bir konuşmaydı...

-SON-

Oha -SON- diye bitince çok dramatik oldu.
Bir saniye, ortamı bozdum.

-SON- (Tekrar)

İyi tarafı: Kitap hiç durmadı,. Nefes alacak boşluk bile yoktu. Kötü tarafı: Bence fazla depresifti. Kız ölmeye o kadar meraklıydı ki... Ayrıca Tris kitapta yalnızdı, yapayalnız. Kimsesi yoktu. Bu yüzden burnunun dikine gitti. En acayibi de 1.kitaptaki "four" yoktu. Sırları ve birbirlerine güvensizlikleri hat safhadaydı. Belki yazarın karakterin gelişimi için yaptığı bir şeydir. Ama mantığımın sesi bunun sebebini daha çok yazarın genç olması ve muhtemelen kocasıyla kavga etmesini kitaba yansıtması olarak görüyor.

İkinci kitap çıktıktan sonra ilk kitabı tekrar okudum, iyi ki de öyle yapmışım çünkü ikinci kitap ilk kitap nerede bitiyorsa oradan devam ediyor hiç zaman atlaması ya da hatırlatma yok.
Gelelim ikinci kitaba ilk kitaba göre daha yavaş olsa da 3. kitap için gelişme bölümü olarak değerlendirdim ben kitapta beni tek zorlayan tris ve dört arasındaki aşşk meşk çıkmazıydı ama genel olarak bakarsak kitap güzel finaliyle tavsiye edeceklerim arasına giriyor.

(Sayfa 300 / Tris & Tobies )
"Ben önemli felan degilim. Herkes ben olmadan da yasayabilir," diyorum.
"Herkesten bana ne ?Ben nasil yasayacagim?"

( Sayfa 322 / Tris - Peter )
"Ne var?" Diye soruyorum. "Her zaman istedigini elde etmeyi nasil basardigini anlayamiyorum."
"Ne demezsin? Hayatim boyunca Bilgelik Merkezi'nde bir hucrede olmek istemistim. Olmek icin yanip tutusuyorum."


Ah... Film yaklasirken heycan kaldigi yerden son surat devam etmekte ve ben #Tris & #Tobias. Da ozlemisken kitap hemencicik bittti !

seri devamı da gayet başarılı...

ikisini ardarda okuyup hemen bitirdim ama üçüncüsünü beklemek çok zor gelicek. :( gerçi filmi var yakında :) neyse bu kitabını da çok beğendim ve sinir bozucu bi şekilde bitti. benim için baya karışık bitti kökende olduğu gibi "ne?" diyerek bitirdim kitabı ve yine kökende olduğu gibi yaza kadar beklemek zorundayım. :(
birinci kitabını daha çok beğenmiştim sanki ama bu da çok güzel. bi de nedense şu tobias'ı sevemedim gitti. ama bu kitabı sevmediğim anlamına gelmiyo. eminim üçüncüsü de çok güzel olacak :D

Kitabın ilk 250 sayfası durağan işlenmişti ki okurken biraz sıkıldım bile. Ne oluyorsa sonraki 250 sayfasında oluyor yani...

http://kitaplarinsenfonisi.blogspot.com.tr/2014/05/kuralsz-veronica-roth-kitap-tantm-yorum.html

Hani bazı kitaplar olurda söyleyecek söz bulamazsınız ,işte öyle kitaplardan biri bu :D Uyumsuz'dan sonra heyecan soluksuz devam ediyor bu kitaptada :)

Okul yüzünden elimden sürünen bir kitap daha. Gerçi bunda içeriğin etkisi de var. Kitabı okumadan önce filmi izlediğim için beklentim oluşmuştu ama kitap filmden çok farklıydı. Çok durgun geldi ve ana karakter Tris i hiç sevmedim bu kitapta. İtiraf etmem gerekirse film kitaptan çok daha iyiydi. Okumayı düşünüyorsanız çok bir beklentiniz olmasın derim ve umarım üçüncü kitap daha iyidir.

http://kitaphayvaniningunlugu.blogspot.com/2012/07/kitap-yorumu-insurgent-veronica-roth.html

Divergent'in Türkçe yayın haklarını Artemis Yayınları'nın aldığını belirtmiştim. Birkaç gün önce yayınevi Divergent - yeni adıyla Uyumsuz - in kapak resmini de yayınladı. Bu da demek oluyor ki pek yakında Divergent'in Türkçe edisyonuna kavuşabileceğiz. Tabii isim seçimleri bana göre içeriğe pek uygun değil ama bu konuda ne de olsa biz okuyucuların lafı geçmiyor.

Gelelim Insurgent'e. Aradan çok zaman geçmeden bunu da aradan çıkarayım diye düşünürken, kitap öyle bir yerde bitti ki ister istemez "keşke biraz daha bekleseydim" dedim. Bu kötü anlamda değil elbette. Kitap cidden çok güzeldi. Yine aksiyonu ve duygusallığı boldu. Veronica Roth, size istediğiniz her şeyi veriyor.

"Come on, Insurgent," he says with a wink.
"What?" I say. I take his arm and slide down the side of the truck.
He opens the bag he was sitting with. It is full of blue clothes. He sorts through them, tossing garments to Christina and me. I get a bright blue T-shirt and a pair of blue jeans.
"Insurgent," he says. "Noun. A person who acts in opposition to the established authority, who is not necessarily regarded as a belligerent."

Lâkin açıkça söylemek gerekirse ilk kitabı daha çok beğenmiştim. Evet, Insurgent de tıpkı Divergent gibi kendini sıkmadan okutturuyor fakat ilk kitap olmasının etkisinden olsa gerek yine de onun önüne geçemiyor. Eh, bir de Tris'in yaptığı bir şey var ki canımı oldukça sıktı. Ne olduğunu söyleyip de spoiler vermemek için bu kısmı içime atıyorum.

Divergent'te Erudite'in saldırısından sağ kurtulan kahramanlarımızı Insurgent'te Amity merkezine sığınmış bir şekilde buluyoruz. Tris ve Four, Peter ve Marcus ile beraber hayatta kalıp soluk alabilecekleri tek yer olarak gördükleri bu merkezde dinlenmeye çalışıyorlar. Ama ne yazık ki bela hiçbir zaman peşlerini bırakmıyor. Amity'în barışçı politikası onlara pek de uygun değil. Çünkü Tris ve diğer Amity'e sığınmış diğer Dauntless'ın tek isteği insanları Erudite 'den kurtarmak. Bunun için savaş gerektiği konusunda hepsi de hemfikirler.

Bunun yanında bir de "factionless" yani hiçbir gruba dahil olamamış, ya da olmak istememiş, kişilerle de tanışıyoruz. İlk kitapta sadece bahsi geçen "factionless"ları Insurgent'te çok iyi bir şekilde tanıma fırsatı buluyoruz. Üstelik maziden birkaç arkadaş ve - Four'un annesi gibi - sürpriz birkaç kişiyle de bir araya geliyoruz.

Kitapta yine neredeyse her "faction" yani grubu gezme fırsatı buluyoruz. Amity'den, Candor'a, oradan Abnegation'a kadar...

Insurgent'te daha çok Tris'in kararlarının üzerinde durulmuş. Bir de geçmişin getirdikleri üzerine eklenince karakterimiz için her şeyin içinden çıkılmaz bir hal alması kaçınılmaz.

"People, I have discovered, are layers and layers of secrets. You believe you know them, that you understand them, but their motives are always hidden from you, buried in their own hearts. You will never know them, but sometimes you decide to trust them."

Kısacası, Insurgent Divergent'in geleneğini bozmuyor ve aksiyonu bol tutmayı yine başarıyor.

Üç kitap olacağı belirtilen serinin son kitabında ne olacağı benim için çılgın bir merak konusu artık. Heyecanla beklediğimi belirtiyor ve "okunmaya değer" bir seri olduğunu bir kez daha belirtiyorum.