Kara Kule VII: Kule

Bitmesini hiç istemiyorum. Bu roman yavaş yavaş okunmalı, şimdilik söyleyebileceğim bu...

Tüm seriyi tek tek değerlendirmek güç. Bir cümlenin devamı gibiler çünkü. O yüzden son kitapla toptan değerlendireceğim.

Herhalde biraz daha sürseydi yazarın yazma süresini bulacaktı okumam. Neyse ki sonunda seriyi tamamlayabildim. Seneler önce tam ortasından başladığım, 7 kitaptan oluşan bu seri Robert Browning’in Childe Roland to the Dark Tower Came isimli şiirinden esinlenerek yazılmış. King’de nasıl bir hayalgücü varsa artık bir şiirden böyle efsanevi bir seri çıkarmış denebilir fakat haksızlık olur. Zira şiir başlı başına bir destan. Son kitap olan Kule’nin sonunda gayet güzel bir çeviriyle 34 kıta birden arzı endam etmekte.

Yazılma süresi göz önüne alındığında aslında tam bir tarih geçiş hikayesi. Seri ilerledikçe bizim dünyamızda (anahtar dünya) teknoloji de ilerlediğinden kitapta geçen bir çok makine neden olmasın belki birkaç çift haneli yıl sonra çevremizde görebiliriz dedirtiyor. Kitabın en ilgi çekici yanı bu olsa gerek, yüksek bir hayalgücünün eseri olmakla birlikte bu hayalgücünü besleyen kaynaklar gayet anlaşılabilir ve tanıdık. Kişisel olarak yazarın kendini de hikayeye katıp kurgunun içine okumasına kıl olurum. Fakat Kule serisinde sai King’i yadırgamadım. Hatta kendine dışarıdan böyle bakabilmesi (birebir yansıtmasa da) hoşuma gitti.

Kitabın konusu en sade haliyle, baş karakter olan, ne iyi ne kötü diyebileceğim, daima Ka’sına hizmet eden Silahşor Roland Deschain’in ilerleyip gitmiş dünyada tüm dünyaların kesişme noktası, ışınların koruyucusu Kara Kule’ye ulaşmak ve aynı zamanda Kule’yi ve dolayısıyla tüm dünyaları yıkıp karanlık çağı başlatmak isteyen Kızıl Kral’ı durdurmak üzere çıktığı uzun yolculuk. Bu yolda bir çok yoldaşı ve kaybı oluyor Silahşor’un. Susannah, Eddie, Jake ve Oy son ka-tet’i. Gilead’lı Roland’ın yaptıkları ve gözden çıkardıkları zaman zaman öfkelendirmekle birlikte bir süre sonra okuyucuda da Kara Kule’yi görmek bir saplantı halini alıyor. Ve son olarak genelin aksine ben finali beğendim zira Ka harbiden bir çember. Biz de buna kısaca keser döner sap döner gün gelir hesap döner diyoruz.:)

Sonunu çoğu Kara Kule hayranı sevemeyecek ama ben sevdim... Okumayan çok şey kaybeder bu son kitabı.

bitirmeye dayanamadım. 7. kitaba kadar nasıl okudum hiç bilmiyorum.

Eksi puan vermek mümkün olsaydı vereceğim kitap

King'in bir çok diğer kitabıyla da birleşmiş bu muhteşem öykünün sonlandığı bu kitap sizi hem güldürüp ağlatacak. Güldürecek çünkü hikayenin bütün ayrıntılarına hakim olacaksınız, üzecek çünkü bu harika dünyaya ve kahramanlara veda edeceksiniz. Aklınızın bir köşesine tekrar dönüp susannah'la şarkı söyleyeceğiniz düşüncesi yerleşecek.

Böyle bir son ancak Stephen King'e yakışır :) Hiç tahmin edilemeyecek bir şekilde bitiyor gerçekten. Tüyleri diken diken yaptığı gibi Stephen King'in hayal dünyasına insanın tapası geliyor. O son bölümde Roland'a üzülmemek elde değil. Buradan yanlış sonuçlar çıkarmayın çünkü umduğunuz gibi değil bu son. Ve o kulenin son katı hiç olmasaymış diyor insan.

Bütün serinin King'in diğer kitaplarıyla olan bağlantısı, o mükemmel sonu. Bütün seride sıkıldığım, küfür ettiğim yerlerde oldu ama inanın beklenenden daha az. Sadece bu son için okunur derdim ama insanar ya sonuna hayran kalıyor ya da küfürler ediyor, o yüzden okuyup sizin karar vermeniz daha iyi.

efsane sona eriyor.

Son kitaba gelmişim heyecan dorukta olması gerekirken, gereksiz uzatmalara dayanamadım. Kara kule serisi ikisi hariç beni çok yordu haddinden fazla sıktı.
King'in kitaplarından yapılmış filmleri izlerim ama daha da kitabını okumam. 400 sayfada rahat rahat bitecek kitabı 800 sayfa da bitiriyor.