Şeker Portakalı (Zeze, #1)

Bu kadar basit ve bu kadar etkileyici bir kitap olabilir mi? İçinde geçen bazı cümlelerle insanın içini acıtır bu kitap. Nasıl yazdın bunu be adam?

--Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin km hiç durmadan konuşurdum.
--Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?
--Gider gibi yaparız..

Şeker Portakalıyla büyüyen bir nesile Şeker Portakalını yasaklayan bir zihniyetle karşı karşıyayız.

Ölmeden önce okunması gereken bir kitap.
Küçük Zeze'yi kitaptan çıkarıp, göğsüne bastırmak istiyor insan.
Öyle masum, öyle saf, öyle şeker, öyle içli ve insnaı öyle ağlatabilen bi ufaklığın öyküsü..

Zeze en sevdiğim ve asla unutamayacagım karakterlerden biri.....
Yazar öyle sevimli bir çocuk karakteri yaratmış ki zeze yanınızda olsa yanaklarını şıkıştırmak geliyor içinizden..Kitapta Zeze'nin yaramazlıklarıyla güldüm hüzünleriyle agladım.Kitap boyunca bende onunla maceradan maceraya atıldım

Eğer ruhunuzu çocuklaştırıp okursanız kitabın sonunda ağlayabilirsiniz. Hiçbir şey hissedemeyenler için evet yalnızca bir çocuk kitabı. Ama benim için öyle değil. Zeze ismini duyunca duygulanıyorum :)

Çocuk kitabı olmasına karşın çoğu kişinin yaptığı gibi bende gençken okudum bu kitabı. Oldukça duygusal, hatta duygusal insanların okurken göz yaşlarına hakim olamayacağı bir türden kitap. Yazarın daha 5 yaşındayken yaşadığı fakir hayatını, hayallerini, küçük kardeşini, şeker portakalını, başlarda nefret edip sonrasından babasından bile çok sevdiği adamı, noel gecesi yaşanan hüsranı,noel için gelen kamyon dolusu oyuncaklardan bir tane alabilmek için küçük kardeşinin elinden tutup saatlerce uzaklıktaki kasabaya gidişini ve daha nice hayal kırıklıklarını, nice küçük mutlulukları anlatıyor.

Hala okumadıysanız okuduğunuzda "neden bu zamana kadar okumadım?" deyip hayal kırıklığına uğrayacaksınız.

"Eve nasıl gelmiş, ne zaman alınmış" diye kitapların arasında bulup düşünmeye başlamışken, saçma bir şekilde gündeme gelmesini de bahane ederek ilk defa okumuş bulundum.
Din mi, 5 yaşındaki çocuğun argosu mu rahatsız etti milleti tam çözemedim ama, küçükken okumadığıma üzüldüm. Kitabın içinde insanın olduğunu göremeyenleri görmek daha da üzdü.
Bu kitabı sevenlere İtalyanların meşhur filmi "Nuovo Cinema Paradiso"yu da tavsiye ederim.

okuduğum kitaplar boyunca sonunda ağladığım ilk kitaptı.Çok güzeldi kesinlikle tavsiye ediyorum..