Şeytan Yemini

olağan üstü bir kurgu. sayfalarda ilerledikçe şeytanın ete kemiğe bürünüp karşınıza çıkması bekler hâle geliyorsunuz.

Okurken korktuğum tek kitap

Şeytan Yemini, fazlasıyla Hristiyan öğenin varlığıyla, Şeytan'a tapanların ritüelleriyle, neredeyse sayfa aşırı yer alan Fransızca adres bilgileriyle, okurun gözüne sokulan reklam markalarıyla ve karakter fazlalığıyla okuru gerçekten yoruyor.
Ama Grange yine şaşırtıcı zekasıyla beslediği bu kitabını da okutturuyor.

Kitabın sonunda hade ya ordan dediğim bir kitap sonunu çok kötü bağlandığı kanaatindeyim.

grange in en iyi romanlarından :):) ama okurken tırsmadım da değil :):)

Önceden polisiye romanları çok severdim, ancak artık bu kitaplardan tamamen sıkıldığımı farkediyorum. Kitap sadece sürükleyici ama bitirdiğinizde okuduklarınızın hiç bir anlam ifade etmediğini düşünüyorsunuz. Bence zaman kaybı olarak düşünülmesi gereken bir kitap.

Kitap fena aldattı beni. En başta tam emin olmuştum katilin kim olduğundan ama gelişme kısmına öyle bir girdi ki olay , dağıldıkça dağıldı sonra başını kaçırdım ve artık " o " olamaz dedim. Tabi hepsi Grange aldatmacası. Beğenerek , zevkle okudum bu kitabı da. Başı ve sonu birden gelen kitaplardan biri daha.

Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Kitap olay örgüsü ve konusuyla sürekli sizi dinç tutuyor ve kitaptan ayrılmanıza izin vermiyor. İçinde barındırdığı hafif fantastik ögeler ile kitap daha renkli hale gelmiş. Biraz kalın ama kaliteli bir kitap, okuyun derim..

Genel manada tatmin edici bir polisiye-gerilim kitabı...


Yıllar önce okumuştum.Kitabın sevmediğim bölümleri baş ve son kısımlarıydı.Başlarda dinsel öğeler,tanımlamalar çokça kullanılmış hristiyanlıkla ilgili.Bu yüzden sıkabilir.Fakat kitap ortalara doğru adeta akıyor.Cinayetlerin işleniş biçimlerini karşılaştıran bir dedektif,pamuk ipliğine bağlı ipuçları,bu ipuçlarını somutlaştırmaya çalışması,sürpriz kişiler vb. birçok şey mevcut...Kitapta cinayetlerin işleniş biçimleri standart dışı fakat yine de "olabilirlik" faktörünü barındırıyor. Sonlar bana aceleye getirilmiş gibi geldi.


Metafizik öğelere olan ilgimden belki, ayrı bir yere koyarım ben hep bu kitabı...

Grange'ın en beğendiğim ikinci kitabı oldu. 500. sayfaya kadar "katil kim" oyununu merakla okutuyor. Üstelik "alabros" ve "cangıl"ı es geçmemiş :)