Ölü Ruhlar Ormanı

Grange'ın son kitapları bazı yerlerindeki gerilimleri haricinde, bana daha belgeselimsi, didaktik bir tat vermeye başladı. Ama bundan şikayetçi değilim, zira Koloni'den sonra bu kitaptan da hoşuma giden şeyler öğrendim. Porque te vas şarkısı (ki Jeanette'in yorumunu çok beğendim), Arjantin yakın tarihinin bizimkisi ile çokça benzeşmesi, Cumartesi Anneleri'ne bir nevi öncülük teşkil eden Mayıs Meydanı Anneleri ilk aklıma gelen örnekler.

Bundan başka, Grange -bana göre- ilk kitabından beri ısrar ettiği bir hatayı tekrarlamış ve kitabın sonuç bölmünü yine kısacık tutmuş. Özellikle Ölü Ruhlar Ormanı'nın temposu sonlara doğru bir hayli düştüğünden, bu hatanın diğer kitaplara nazaran daha çok sırıttığını düşünüyorum.

Sonuç olarak fikrim, bir 'Grange'severin kitabı sıkılmadan -tamam, çok sıkılmadan- okuyabileceği ve pişman olmayacağı yönünde. Grange'a başlamak için kesinlikle doğru kitap değil ama diğer kitaplarını okuyanlara bunu da tavsiye ederim.

Katil ormanda veya orman katilin içinde…
Genç ve yalnız bir kadın olan Yargıç Jeanne Korowa, tesadüfen şahit olduğu bir psikiyatri seansı sayesinde Paris’te işlenen tüyler ürpertici seri cinayetlerin failini keşfetmiştir. Ama elinde hiçbir kanıt yoktur ve katilin peşine tek başına düşmek zorundadır.

Böylece Guatemala, Nikaragua ve Arjantin’de soluk soluğa ve kanlı bir takip başlar.

Grange'den mükemmel cinayetler okumaya öyle alıştım ki, beklenti bu kadar yüksek olunca artık beğenmek de zor oluyor sanırım.. Kitap gayet akıcı başlıyor ve yarıya kadar merak uyandırarak ilerliyor. Ancak belli bir noktadan sonra biraz zor ilerledim diyebilirm. Özellikle son 60-70 sayfaya kadar. Ancak genel olarak yorumlamak gerekirse, "Grange" eseri demek yeterli elbette ki.. Üstteki yorumlar sadece beklenti büyüklüğnden :) Yazar bu işin ustası artık.. Net..

Bu adam bir daha roman yazmamalı dediğim kitap. Sıradışı son yaratma uğruna hikayeninde içine etmiş. Alınıp okunması gereksiz. Neyse ki " Sisle Gelen Yolcu " ile eski Grange geri dönmüş.

Gerçek anlamda bir kitabı okurken nefes kesilmesi neymiş bu kitapta öğrendim. Sonlara doğru öyle bir yere geldim ki aynı iki sayfası iki üç kere okudum ve bir sonraki sayfayı çevirebilmek için ciddi anlamda cesaret toplamam gerekti. Kitabın gidişatına göre bir son olacağını beklemiyordum ama yazarın böyle beklemediğim bir yerden vuracağı da hiç aklıma gelmemişti. Tüm kitaplarını en kısa zamanda temin edip, en kısa zamanda okuyacağım. Kitap bittiğinde yazara ciddi anlamda bir hayranlık beslemeye başladım. Bu kadar şok edici bir son hiç ama hiç beklemiyordum.
İlk başlarda biraz sıkılmıştım. Ara ara da ülkelerin günümüz ve geçmişteki politik durumları ile ilgili verdiği bilgileri gereksiz görüp, okurken sayfaların ilerlemediğini hissettiysem de kitabı yarıladıktan sonra sonunun nasıl geldiğini anlamadım.
Yalnız ciddi anlamda midesi sağlam olmayanlar veya korku, gerilim okumayı sevmeyenler kesinlikle okumasın. Bu kitap onları fazlasıyla aşar.

Katilin kim oldugunu romanın yarısından itibaren keşfetsemde, bu durum bendeki Grange sevgisini ve kitabı okumaya devam etme istigimi bitiremedi.

Bir erkek yazarın kaleminden abartılı bir kadın baş karakter okumak hoşuma gitmedi. Sonunu başından tahmin etmeniz mümkün. Yine de güzel bir Güney Amerika yolculuğu vaat ettiği söylenebilir

Çok beğendiğimi söyleyemem katili romanı okumaya başlayıpta bir kaç bölüm bitirince kolayca tahmin edebiliyorsunuz. Ya da ben çok polisiye okuduğum için şıp diye tahmin ettim :))

İlk okuduğum Grange romanıydı, kurgusu güzel ve sürekleyici ancak sonunu çok aceleye getirmiş gibi geldi bana. O yüzden biraz hayal kırıklığı yarattı.

http://ebediyenedebiyat.blogspot.com/2011/07/olu-ruhlar-orman-jean-christophe-grange.html