Tirza

görünene inanma derler anlarım, okuduğuna inanma, deselerdi inanmazdım

her şeye sahip ama aslında hiçbir şeye sahip olmayan, hem güçlü hem zayıf olan bir adamın, jörgen’in, hikayesinin anlatıldığı tirza, kelimenin tam manasıyla ilk sayfalarından itibaren sessiz ve derinden ilerleyen, belirli aralıklarla bomba misali patlayan bir kitap.

para, meslek ve aile sahibi olan ile beş parasız, mesleksiz, ailesiz olan aynı bedende, jörgende, karşımıza çıkıyor kitapta ve bu zıtlıkların neden olduğu çelişkileri, hesaplaşmaları, dengesizlikleri, saplantıları yalın ve sürükleyici bir dille anlatıyor grunberg bizlere.

okuyan birçok kesim tarafından muhteşem olarak nitelendirilen kitabı belirli bir tarz üzerine oturtmak pek de mümkün görünmüyor lakin psikolojik gerilim dersek de yanlış sayılmaz kanaatindeyim. ben çok iddialı değilim kitap hakkında zira birçoklarını etkilediği, heyecanlandırdığı kadar etkili olamadı benim üzerimde ama tabi ki okunmaya her sayfasıyla değer bu kitabın siz neden bakmayasınız tadına değil mi?

sonunu asla tahmin edemezsiniz...

Günümüz insanının çıkmazlarını anlatan, sorgulayan bir kitap. Sonu da çok vurucudur. Gazap Üzümleri'nin sonundaki gibi insanın tüyleri diken diken oluyor.

klasik romanların derinliğinde modern bir aile romanı. yalın ama güçlü anlatımı, ince ince işlenmiş karakterleri, psikolojik tahlilleri, baştan sona eksilmeyen gerilim atmosferiyle çok etkileyici, hatta çarpıcı bir kitap.

Kitap alırken kitabın türünün, konusunun olduğu kadar kapağının da oldukça etkilediği insanlardanım. Bu nedenle kapak tasarımı için hele de böylesine güçlü bir roman için biraz daha özen gösterilmesi gerektiğini düşünüyorum. Zaten oldum olası kitapların kapaklarına filmden bir sahne ya da film afişlerinin konmasına karşıyım. Bu kitapta da malesef onu yapmışlar. İlk baskının kapağı özgün, kitabın karakterine ait. Fakat fazla ait. Bu sınır iyi çizilmeli,karakteri yansıtırken içeriğe özgü bir ipucu içermemeli ki ben bu resimde, o ipuçlarını, belki okumuş olmamın etkisiyledir fakat, fazlasıyla görüyorum.

Bir baba ve kızı arasında yaşanan aşk mı?
Bu sanki kitabın çok satması, merak uyandırması için söylenmiş sansasyonel bir cümle gibi geliyor kulağa. Bunu kullanmak istemem ön bir tarif olarak ama gerçeklik payı da yok değil tabi.

Jörgen Hofmeester...uzun süre hafızalarınızdan çıkmayacak bir isim olacak.
Sayfalarını her çevirişinizde sizi daha da içine çekecek bir yaşam.
Herşey çok sıradan olağan sıkıcı gibi görünmekte. Fakat bazı anlar var ki okurken, tarif edilmesi mümkün olmayan, belki de hiç farketmediğim için tarif edemediğim duyguları yaşadım ve bu beni çok heyecanlandırdı.
Gerçek olamayacak gibi gelen şeylerin nasıl da gerçekleşebileceğini, kimsenin özel ya da farklı olmadığını hissediyor insan.
Kendini tanımak, belli bir kalıba sokmaya çalışmak, kim olduğuna karar verememek.
Jörgen'in ezikliği insanın üzerinde rahatsız edici bir etki bırakıyor. An geldi "neden bu kadar eziksin be adam" diye haykırasım geldi.
Kitabı okurken sürekli bir merak içindesiniz.
Kira Kurban Çöl...kitabı okuduktan sonra gerçekten çok iyi tanımlanmış başlıklar olduğunu bir kez daha farkediyorsunuz. Öyle ki kira kelimesi gözümün önüne tek bir sahne getiriyor artık. Bu çağrışım uzun bir müddet sürecek sanırım.
Kızlarıyla, karısıyla, mesleğiyle kısacası hayatla başlı başına problemli olan Jörgen bataklıktan çıkmaya çalıştıkça daha da batan biri. Yaşadığı statü endişesi, insanların hakkında ne düşündüklerini hesap etmekle geçen bir ömür. Öyle ki oturduğu semti bile diğer insanların gözünde değerinin artacağını düşündüğü için seviyor.

Gerçekten çok güzel bir roman ama yine de Ayfer Tunç "21.yüzyılın klasiği" yorumuna o denli katılamıyorum.