Dokuzuncu Hariciye Koğuşu

Kitap psikolojik tahlil ağırlıklı bir roman olduğundan ve roman kişileri psikolojik yönden ele alındığından, olguların tam manasıyla anlaşılması biraz güç oluyor. Eski kelimeler bir hayli fazla (kitabın sonuna bir sözlük konulması akıllıca bir iş). Dili birazcık ağır(mış) gibi geldi bana. Ancak Peyami Safa'nın biçime dayalı kullandığı dil etkileyici; kesik cümleler, olaylara ve içe bakışa olan yorumu, şiir gibi benzetmeler Safa'nın edebi yönünün güçlü olduğunu gösteriyor. Bir hastalık ve bu hastalığa tutulmuş çocuğun iç dünyasını -hissettirecek tarzda- çok iyi yansıtmış Safa.

Kitapta, "Dünyanın hiçbir Nüzhet'i yalan söylememelidir", "Ağaçların sıhhatine bile imrenerek-bakarak yürüdüm", "Aşkta musiki, sevgilinin vesika fotoğrafını kainat ebadında bir agrandismana çıkaran muhayyilenin objektifini bir anda açıyor" gibi beni etkileyen pek çok cümle var, ve onlardan bazıları: Büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi anladıklarını iddia edemezler... İki hasta kadar birbirine yakın hiç kimse yoktur... Hasta olmayanlar bizi ne kadar az anlayacaklar!... Istırabın ilacı ıstıraptır. İkisinin hasılı zarbı: sevinç!... Halbuki mesele basit. İnsan hastalanır ve ölür... Annelere anlatılan kederler taksim değil, zarbedilmiş olur...

tek oturuşta bitirilebilecek bir kitap o kadar akıcı geldi bana tavsiye ederim..

mutlaka okunmalı

ÖZET GEÇ'' DİYİCİLERE; YETERLİ DUYGUSAL OLGUNLUĞA SAHİP OLANLAR BU KİTABI BAŞUCU KİTABI HALİNE GETİRECEKLERDİR.

MEREKLISINA; kendi yorumumu yazmadan önce diğer yorumları da inceledim. kimi beğenmiş kimi beğenmemiş. doğrusunu söylemek gerekirse, bu kitabı okuyup beğenmek için belli bir olgunluk gerek. ben ilk okuma girişimimde bi kaç sayfa okuyup bırakmıştım. oysa çevremde hasta insanlar olunca ve onların acısını paylaşınca fark ettim ki bugüne kadar okumadığım için pişmanlık duyabileceğim bir kitap. yeri gelince vurucu yeri gelince düşündürücü bir yapıya sahip.

"Hasta insan" ın psikolojisini inanılmaz bir şekilde anlatıyor. Kitabı okuduğum zaman ciddi bir diz rahatsızlığım vardı, ameliyat olmayı bekliyordum. Ciddi hastalığı olan herkesin yaptığı gibi ben de sürekli sorgulama içindeydim. Kitapta bulduğum şeyler kendi düşüncelerimden farksızdı. Benim için bu kitabı okumak kendim gibi biriyle sohbet etmek gibiydi, bu nedenle çok etkili oldu.

Türk yazar fazla okumam ama fena değildi.Sayfa sayısı az olduğundan filan sıkmadı kitap.İyiydi.

"Vadideki zambak"ı hatırlattı bana.çok ötelediğim bir kitaptı keşke daha önce başlasaydım.Tavsiye ederim.

Defalarca okunulup özgünlüğünden hiçbirşey kaybetmeyecek tam bir klasik

İnsan psikolojisinin ne kolay etkilenebildiğini, nasıl derin yaralar alabileceğini gösteriyor, tavsiye ederim.