Aynı yerde kaldıkça, nesneler ve insanlar yozlaşır, çürür ve de leş gibi kokmaya başlar ( Gecenin Sonuna Yolculuk)

Ma tu nizamî ku darên van çiyayan zinar in/ Bilmez misin ki bu dağların ağaçları kayalardır.

Blogger, analist, yazar, rocker .. Elliott Dalga Prensibi, Leonardo'nun Robotu, Varyemez Amca Kültü, Çılgınlık ve Çöküş, Elliott Dalga Prensipleri (Scala) kitaplarının yazarıyım. Yıllardır sırtımda yüzlerce kitaplık bir kütüphaneyi taşıyor, finans-ekonomi, tarih, bilim, felsefe, psikoloji ve başta bilim-kurgu olmak üzere edebiyatın her alanında elime ne geçerse okuyorum. Sosyonomi denen yeni bir bilimsel disiplin üzerinde çalışıyor, zaman zaman hastalığa tutulmuş gibi yazıyorum. Kitap okur, çalışır ve yazarken (neredeyse) non-stop Rock müzik dinliyorum.

Asla bir geleceğe sahip olmamış olduğum günlerden birindeyim. Karşımda yalnızca, bir sıkıntı duvarıyla kuşatılmış, taş kesilmiş bir şimdi var. Irmağın karşı kıyısı, karşıda bulunduğuna göre, asla bu taraftaki kıyı değil; çektiğim acıların tek nedeni de bu. Nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette, ama hiçbiri hayatın ıstırap vermez olduğu limana varmayacak, her şeyi unutabileceğimiz bir rıhtım da yok. Üstünden çok zaman geçti bunların, ama benim hüznüm hepsinden eski............f.pessoa...

Okumak yıllar yılı benimle olan bir tutkuydu. Nereye gidersem gideyim, yanımda bir kitap olmadığında bir eksiğim varmış gibi geldi. Sadece bu nedenle bir yere gidebilmek hep fazladan ağırlıkları hesaplama-bazen hesaplamadan- taşıma ile geçti. Ama iyi oldu. Bir yıl içerisinde okuma rekorlarımı peşpeşe kırdığım yıllar oldu; 1998 yılında 27.015 sayfa okumuşum örneğin. Görev gereği anadolunun çeşitli yerlerinde okudum, Şimdi Binbir Gece Masalları dendiğinde Kıbrıs, Savaş ve Barış dendiğinde Göksun, Tutunamayanlar dendiğinde aklıma Maraş geliyorsa bundan. Hep birden fazla kitap okudum. Bu çoğunlukla bir dinmeyen iştahtan oldu. Bunun yararını da gördüm, sıkıntısını da. Kitaplığım hala okumaya zaman ayıramadığım, uzun uzun okuma listelerine eklenmiş kitaplarla dolu. Ama bu beni üzmüyor, içime sevinç kırıntıları serpiyor. Çoğunlukla yeni aldığım kitap aylar, bazen yıllar sonra okunabiliyor. Belki böylesi daha iyi oluyor. demleniyor gibi oluyor. Kitabın benim için anlamını tanımlamak zor. Ve yaşamımdaki yerini. Dilerim bu tür olabildiğince çok dostla tanışırım.

Daimi öğrenci.