minimalist.

Mevdudi'nin de klasik bir ilim adamı olduğunu saymazsak insanın ilah ve rab kavramları hakkında özellikle düşünüp bundan yola çıkarak inancını gözden geçirmesine ve şirkin ille de "başka bir yaratan" anlamında sıkışıp kalmamasını sağlayan bir kitap.

Karakterlerin anlatılışında sürekli ordan oraya geçişler çok yoruyor insanı. Bir de neyin gerçek, neyin hikaye olduğunu çoğu zaman kaçırıyorsunuz. Bazıları bu gizemi sever belki ama ben aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Kitapla ilgili kafamda kocaman soru işaretleri var. Ama gene de Eleni ile Katina'nın anlatıldığı bölüm .. Hele Katina'nın .. Bu kitapta unutamayacağım iki şeyden biri. Diğeriyse Ahmet'in sevdiği kızın oturduğu mahallesinin tasviri.

çok başarılı, insanı kendinden alan betimlemeler .. bu kitapta daha bir Hasan Ali Toptaş havasında öyküler var. Özellikle Çatışma isimli öykünün ilk başı, bir rüya gibi ama aynı anda da gerçeklik gibime geldi. Havada Bulut'a oranla daha da beğendiğim bir kitap oldu.

su gibi aktı gitti elimden. uzun zamandır tıkanmıştım çok zorluyordum kendimi okumaya dönebilmek için. böyle bir durum adına biçilmiş kaftan! ve okuduğum ilk Mustafa Kutlu kitabı. devam edeceğim ve göreceğiz bakalım nasıl olacak?

Nereye çekseniz oraya giden bir Raymond .. Ben hiç sevmiyorum öyle karakterleri. Sonu, yazarın kendisinin olaya katılışı saçma bir eklentiydi, gerek yoktu diye düşünüyorum ve sanırım İmparatorluk, Meşrutiyet, Cumhuriyetçilik analizlerinin yapıldığı sayfalar okumadan geçtiğim kısımlardı. Böyle bir romanda gereksiz ciddilikte bir tarih bilgisi.

ama ben sana hiç objektif olamıyorum ki steinbeck, neden? her bölüm ayrı bir hikaye gibi. karakterlerin tanıdıklığı bu kitabı romana çeviren tek şey ama ilk başta Kaygılarımızın Kışındaki gibi bir aile romanı beklerken kendimi öyle eğlenceli paisanoların arasında buldum ki .. hele hele Pilon.