Sis ve Gece'den sonra okuyunca çok iyi geldi. Fakat Ahmet Ümit rica ediyorum aşk yazmasın; hep hikayenin önüne sığ bir şekilde geçiyor, "ali ve ayşe aşık" bitti. Niye aşık, ne zaman aşık oldu yok. Buna ek olarak didaktik kısımlar gene gözümüze gözümüze sokuluyor. Ahmet Ümit'in ciddi bir üslup problemi var. İyi yönlerine gelirsek kitabın her bölümü birbiriyle ilintili, planlı programlı bir yazım olmuş. Piyasa olmuş ucuz aşk romanları okumaktansa okunabilir ama muhakkak okunması gereken bir kitap değil.

Off ne kadar kötü bir kitaptı…Üslup aşırı zayıf, parça parça/bağlantısız cümleler. Karakterler öyle yüzeyel geçilmiş ki, okurken "şimdi şu karakter şöyle düşünebilir, şunu yapabilir" gibi polisiyelerin olmazsa olmazlarını yapamıyorsunuz. Ahmet Ümit "Bak burda toplumsal problemlere değiniyorum, bak burda sosyal mesaj veriyorum" diye gözümüze gözümüze sokuyor romanda. Son derece yontulmamış, kaba saba bir kitap olmuş. Tabii buna rağmen epsilon ya da pegasus yayınlarının Aşkımın Sevgilisi, Sevgilimin Aşkı benzeri kitaplarından bin kat daha iyidir.

Tek kelimeyle SI-KI-CI. Yazar sanki öğretmenine ödev hazırlamış. Audrey şu tarihte doğdu, şu tarihte, şu filmi,şu yönetmen,şu oyuncularla çekti, filmde 38 kostüm kullanıldı vs vs. Bu nesnel detayları öğrenmek isteseydik açıp wikipedia'dan bakardık. Audrey Hepburn'un düşünce tarzı, anıları kitapta çok çok az geçiyor. Oyuncuya yaklaşamıyoruz bile. Audrey'nin acılı hayatına üzüldüm, özellikle annesiyle babası erken yaşta boşandığı için eş seçimlerinde daha dikkatli olacağını ummuştum ama son eşinden önceki flörtleri, nişanlıları, eşleri beş para etmez adamlar. Bu kadar disiplinli, düşünceli biri konu erkeklere gelince nasıl bu kadar akılsız davranmış hayretler içinde kaldım. Fakat dünya çapında ün kazanabileceği bir biyografiyi bu denli batırdığı için yazarımıza daha çok üzüldüm.