Etkileyici, sürükleyici ve şaşırtıcı. Kitabın ilk sayfasından itibaren Opera'nın Hayaleti sizi sarıyor. Hayaletin aşkının tutkuya, bu tutkunun trajediye dönüşmesini adım adım takip ediyorsunuz. Gerçek olaylardan esinlenerek, farklı olayları bir araya getiren yazar ilginç bir kurgu koyuyor ortaya. Dil akıcı, sıkmıyor insanı.

Büyuk usta Ege'nin ünlü Efesi Çakıcı'yı tanıtıyor bize. Kendisini tanıyan insanlarla ve Albay Rüştü ile yaptığı görüşmeler sonrasında hazırlanan kitap bir kaynak niteliğinde. Babasının intikamı için efe olan Çakırkalı' nın dönemin toplumsal yapısı, ağalık düzeni gibi nedenlerle her düze inişte tekrar dağa çıkması, önceleri zenginden alıp fakire dağıtan, yardımsever kimliğinin, adaletinin, anlayışının zamanla nasıl değiştiğini adım adım okuyorsunuz. Mertliği ve cesareti ise örnek alınacak cinsten. Akıcı, doğal, yalın anlatımı ile usta Çakıcı' yı bizden, içimizden biri yapmayı başarıyor.

Masalsı anlatımıyla şeker tadında güzel bir eser olmuş. Büyük Wootton Demircisi ve Hamlı Çiftçi Giles hikayelerini beğendim. Tom Bombadil'in Maceraları diğerlerine göre vasat kalmış. Fakat yine de hikayedeki şiirsel anlatım başarılıydı. Alıştığımız orta dünyaya da sadece bu hikayede atıfta bulunuyor zaten. Dili ve anlatımı yüzüklerin efendisine kıyasla daha yalın.

Arthur ve Ford maceralarına kaldığı yerden devam ediyor, ve akşam yemeği için evrenin sonundaki restorana yolculuk yapıyorlar, evrenin sonu olur mu demeyin burada bahsedilen son son zamandaki son... Esprili dille yazmaya devam ediyor, ince ince iğneliyor aynı zamanda. Özellikle akşam yemeğinde ineğin gelip "Ben akşam yemeğinizim" diye kendini tanıttığı, etini lezzetlendirmek için yaptıklarını anlattığı bölümde çok güldüm. Kitap saçma, ama kafa rahatlatmak ve eğlenmek için ideal. Yalnız çevirinin basitliği kitaba çok yansımış, imla hataları azımsanmayacak derecede fazla.

Tess Gerritsen bu kez bizleri Afrika'nın doğal hayatına götürüyor. 6 yıl önce, kaybolan/ölen bir grup turist, farklı noktalarda gerçekleşen ama benzer nitelikteki cinayetler, içgüdüsel hareket etmeye başlayan Maura, yüksek tempo, gerilim.... Kurgu gayet başarılı, dil alıştığımız Tess Gerritsen dili. Sürükleyici, yalın... Eksik noktası mı yine tahmin edilebilir son. Kitabın ortasında katili tahmin etmek sıkıyor beni, katil olarak ön plana a çıkarılan kişi neredeyse satır aralarından "O ben değilim! " diye bağıraracak, olay döngüsü ilerledikçe kurgu da kendini ele veriyor.

Okuduğum en başarılı polisiye-gerilim kitabıydı. O kadar etkiliyor ki, okumaktan çok yaşıyorsunuz, hissediyorsunuz. Kitabın başından itibaren aslında katili biliyorsunuz, ama katilin derinliklerine indikçe iyice gerilip merakla çeviriyorsunuz sayfaları... Katilin psikolojisinden etkilenmemek elde değil, Granje başarılı bir iş çıkarmış. Dili, akıcı, aralarda betimlemeler yoğunlaşsa aslında bir nokta ile ilintili.

İlk kez bilim kurgu okudum, konusunu ve kurgusunu karışık bulduğum için ilk başlarda olaya adapte olmakta oldukça zorlandım. Fakat sade ve akıcı dili ile başlamam ile bitirmem bir oldu. Öyleki garip bir şekilde bırakamıyorsunuz kitabı bir sayfa bir sayfa daha derken bakmışsınız bitmiş, yazarın esprili dili ayrı bir hava katmış olaya.