Beyazıt Akman, Dünyanın İlk Günü ve Son Sefarad kitapları ile gönlümü çelen, kitap önerisi isteyen herkese canı gönülden önerdiğim bir yazardı. Geçmiş zaman eki kullanıyorum; çünkü Osman’la birlikte bana büyük bir hayal kırıklığı yaşattı. Osman’ın birinci cildini de çok beğenerek okumamıştım ama acaba ikinci kitapla biraz toparlama olur mu diye düşünmüştüm. Maalesef olmamış. Daha önceki iki kitabını gerçekten çok sevmiştim. Bu seri, diğer iki kitaptan daha farklı işlenmiş. Yazarın araştırmacı kimliği bu kitapta da kendini göstermiş, bu olumlu bir artı olmakla birlikte kitap, yakın tarihte çıkan bazı kitap ve dizileri andırıyor. Yazar bunu bilerek yapmış mı bilinmez ama yapmamışsa da bu onun dezavantajına olmuş. Bana çoğu zaman sanki kitabı iki kişi yazmış gibi hissettirdi. Bazı bölümlerde, öyle hikayeler anlatmış, olayları öyle güzel kurgulamış ki kendinizi kaptırıp gidiyorsunuz. Bazı bölümlerde ise kendinizi okumak için adeta zorluyorsunuz. Bazı bölümlerde çok abarttığını düşündüm. Bazı yerlerde sahneleri o kadar ince ayrıntısına kadar anlatmış ki, zorla gözümün önünde canlandırmaya çalışılmış gibi hissettim. Bazı bölümleri gereksizce uzatmış, gereksizce anlatmış da anlatmış. Günümüz politikasını hatırlatacak şekilde kitapta yer verdiği ifadeler ise keşke olmasaymış. Ben yakıştıramadım. Keşke okumasaydım denecek kadar kötü asla değil ama daha iyisini okuduğum bir yazarın o masalsı dilini bu kitaplarda eskisi kadar belli edememesine üzüldüm. Yine de kendisinden ümidimi kesmedim. Bize ilk iki kitabını andıran, onların çok daha iyisi olacak olan kitaplarla döneceğini düşünerek avunmak istiyorum.

Gölge Büyücü serinin ilk kitabı kadar iyiydi. Hiç sıkılmadan okudum. Bazı yerlerde bazı şeyler tekrar ediliyor, göze batıyordu ama kitabı o kadar sevdim ki onları kesinlikle görmezlikten geldim. Vaktiniz varsa bir solukta okunabilecek, oldukça akıcı ve güzel bir anlatıma sahip bir kitap. Karakterlerin arasındaki bağ o kadar güçlü ki, bana orada olma, onlardan biri olma hissiyatı uyandırıyor. Ortamları, evleri, işleri, birbirleriyle olan iletişimleri gerçekten de hayran olunacak kadar mükemmel. Kitabı bitirdiğimde ise her ne kadar bu serinin henüz bitmemesini istesem de üçüncü kitabın tekrarlarla serinin büyüsünü bozacağından korku duydum. Umarım öyle olmaz.

Öteki Kraliçe, bu seriye ait okuduğum altıncı kitap. Daha önceki kitapları severek okumama rağmen bu kitabı bir türlü sevemedim. Bir çok şeyin defalarca tekrar edilmesiyle kitap bu kadar uzatılmasaydı en az diğer kitaplar kadar güzel olabilirdi. Karakterlerin kendi içlerinde duygu ve düşünceleri tekrar etmeleri yetmiyormuş gibi bir de 3 ana karakter arasında gelip giden bölümlerde,olayların o karakterin gözünden anlatılmasıyla devamlı tekrara düşülmüş. Bu, ciddi anlamda okuyucuyu sıkan bir durum. Daha özverili bir çalışma ile unutulmayacak kitaplar arasında yer alabilirdi. Umarım geri kalan kitaplar da bu şekilde değildir. Yazarın müthiş bir anlatım gücü, duyguları ve yaşantıyı ifade edebilme kapasitesi ve akıcı bir dili var. Buna rağmen ortaya kaliteli bir kitap çıkaramaması büyük bir düş kırıklığı.

Bir devam kitabı olarak, okumaya merakla başladım. Bu merak ilk başlarda okumamı kolaylaştırdı ancak kitabın ortalarına doğru gerek karakterlerin fazlalığı ve kim olduklarını anlamakta zorluk çekmem, gerekse olayların haddinden fazla yavaşlayıp, bilimsel yönden açıklamaların ağır olması nedeni ile sıkıldım. Özellikle bilimsel konuları anlamakta zorluk çektim ve beni aştığını düşündüm. Bu, kitabı okumayı uzun bir süre bırakmama neden oldu. Tekrar aldığımda ise sayfalar akıp gitti. Sonlara doğru inanılmaz bir gerilim vardı ve kitabın bittiğini bile anlamadan bitti. Sonu gerçekten şok ediciydi. Hiç beklenmedik bir yerden ve gayet mantıklı bir açıklamayla kitabı sonlandırmaları benim hoşuma gitti. Üçüncü bir kitap olacak mı araştırmadım ama birkaç yerden olduğunu duydum. Umarım olur. Sevdiğim ana karakterlere veda etmeye hazır değilim. Yine de umarım daha açıklayıcı bil dil kullanıp, kitabı biraz daha kısa tutarlar.

Yorum yapmamaya karar vermiştim ama bir iki cümle yazmak istedim; düşündüklerimin içimde kalmaması adına. Sanırım bu kitap benim boyumu aştı. Okumakta ya da kitabı anlamakta zorlanmasam da kendime ait bir çıkarım yapamadığım için kitabı sevemedim. Kitap hakkında okuduğum yorumlar, benim kitabı okurken veya bitirdikten sonra aklıma gelmeyecek seçeneklerle doluydu. Ayrıca her bir yorum farklı bir seçeneği göz önüne koydu. O yüzden sanırım bu kitabı okuyan herkesin kendine öz yorumu olacaktır. Kitabın iki ana kahramanı var. Bir tanesini anlamaya çalışmadım dahi ama diğerini anlamak istesem de anlamadım. Bu da insani duygularımız ve karakterlerimizle ilgili olmalı. Kısacası bu benim için karışık bir kitap oldu. Başından dediğim gibi sanırım bu kitap benim algılamalarımın çok üstünde bir kitap.

Seri kitapların son kitapları beni hep hayal kırıklığına uğratıyor. Çok az serinin sonu beni tatmin edebilmiştir ki bu seri maalesef onların arasında yer almayacak. İlk üç kitabı büyük bir ilgi ve merakla okudum. Karakterler, olaylar harikaydı. Her kitapta da heyecan hep doruktaydı. Yazarın kalemi çok güzeldi. Dolayısıyla benim de serinin son kitabı olan bu kitap için beklentim oldukça fazlaydı. Ancak düşündüklerimin hiç birini bulamadım. Yazar daha önceki kitaplardaki heyecanı, sürükleyiciliği bu kitaba yansıtamamış. Kitabın yarısından fazlasına, tekrarlayan düşünceler yüzünden sinir oldum. Karakterlere sinir oldum. Olayların gelişme şekline sinir oldum. Ucu açık bırakan sona sinir oldum. Belki benim karakterimle ilgili bir durum ama sinir olduğum bir kitabı da tamamen objektif bir şekilde yorumlayamam. Kitabın sonlarına doğru edilen bazı sözlere açıklama getirilmedi. Kitabın fantastik yanına belli başlı açıklamalar getirilse de tatmin edici değildi. Olay biter bitmez kitap da bitti. Başlarına bu kadar olayın ve talihsizliğin geldiği karakterlerin gelecekten güzel bir anlarını okumak daha hoş bir son olabilirdi. Tüm bunlara rağmen bu seriyi okuduğuma tabii ki pişman değilim. Sadece daha farklı bir sonla daha özel olabileceğini düşünüyorum. Keşke de öyle olsaydı.

Kitabın yarısından fazlasında sıkılmış olabilirim evet ama yine de bu kitaba beğenmedim diyemiyorum. Sıkıldım, çünkü anlatım çok yavaştı. Yazar kitabı bu kadar uzatmasa ortaya çok daha güzel bir eser çıkartabilirdi. İki zamanlı olarak anlatılan konu ve bu iki zaman arasında bağdaştırılan olay ile karakterler gerçek anlamda iyiydi. Özellikle kitabın ortalarına doğru katılan felsefi düşünceler ile birlikte aklımda daha yer edici bir kitap oldu. Kitabı beğendim, çünkü hem konu ilginçti hem de her iki kadın karaktere kendimi çok yakın hissettim. Onların yaşantılarını kendimde, kendimin yaşantılarını onlarda gördüm. Duygu ve düşüncelerinden etkilendim. Her ikisi de bana çok şey kattı. Kadınların halk arasında, yasaların önünde hatta kendi evlerinde söz sahibi olmamaları, sürekli iftiralara maruz kalması ve bundan sadece cinsiyetleri yüzünden kaçamadıklarını okumak; oldukça sinir bozucuydu. Bugün bile bunu yaşıyor olmamız daha da üzücü ve sinir bozucu. İnsanların; cinsiyet gözetmeksizin kim olurlarsa olsunlar, eşit olduklarını düşünmek çok fazla ütopik gibi gözükse de, aslında değil. Olmaması gerek. Kısacası eski Atina’yı ve 1800’lü yıllar İngiltere, İskoçya, Fransa ve Osmanlı tarihini okumayı seviyorsanız kitabın biraz ağır aksak ilerlemesine takılmam diyebiliyorsanız, tavsiye edebileceğim bir kitap. Zaten tavsiye etmem diyemem bu kitaba, haksızlık olur. Her şeye rağmen okunmaya, vakit ayırmaya değen bir kitap.