Bu romanda fakir bir ailenin kızına delice aşık olmuş bir genç vardır. Bu kız ise aristokrat bir prense aşıktır. Prens, hiçbir prensibi olmayan ama çocuksu bencilliğiyle son derece çekici biridir; samimiyetiyle karşısındakini etkiler ama tamamen bilinçsizce hayatına giren herkese karşı en kötü suçları işleme kapasitesine sahiptir. Genç kızın ve aristokratın psikolojisi gayet iyidir ancak Dostoyevski kızın reddettiği diğer genci tüm varlığını kızın uğruna harcayacak bir hizmetkâr ve kendi elleriyle aristokratın ellerine atan biri olarak muhteşem bir şekilde betimler.
Bu romanda fakir bir ailenin kızına delice aşık olmuş bir genç vardır. Bu kız ise aristokrat bir prense aşıktır. Prens, hiçbir prensibi olmayan ama çocuksu bencilliğiyle son derece çekici biridir; samimiyetiyle karşısındakini etkiler ama tamamen bilinçsizce hayatına giren herkese karşı en kötü suçları işleme kapasitesine sahiptir. Genç kızın ve aristokratın psikolojisi gayet iyidir ancak Dostoyevski kızın reddettiği diğer genci tüm varlığını kızın uğruna harcayacak bir hizmetkâr ve kendi elleriyle aristokratın ellerine atan biri olarak muhteşem bir şekilde betimler.
karmaşık bir kitaptı ama onun yerine kendimi koyarken karmaşık halden sarmaşık bir duruma geldim diye bilirim dostoyevskinin tüm kitapları salında güzel ve hemen hemen yarısını okumuştum.hayaran kalmakta elde değildi tabi....
sefil insan hayatı ancak bu kadar güzel anlatılabilir...
Okuduğum ilk roman olma vasfına sahip olması ayrıca benim açımdan özel olduğu gerçeğini doğruyor.İlk olarak çocuk yaşta okumama rağmen hayatımda ilk defa bir kitabı iki defa okudum.Rus edebiyatı severlerin vazgeçilmez eserlerinden olduğundan şüphem yok.
Roman ilk başlarda çok güzel ileriyor, insanı içine çekiyor. Sayfalar ilerledikçe karmaşıklaşıyor. Okurken bazen sıkıldığım oldu. Son bölümde ise Dostoyevski'nin o bilinen, insanın ruhunu incelten biçimdeki acıma duygusunu anlatımı derinden derine hüzünlendirdi beni.
Dostoyevski bu romanında ezilenlerden ziyade mutlu olamayan belirli karakterleri anlatmaktadır. Dostoyevski acayip derecede sert bir şekilde egemen sınıf eleştirisi yapmış izlenimi uyandırdı bende. Tüm egemenleri, zenginleri vicdansız, zalim ve acımasız olarak göstermesi tek tutarsız tarafı. Bunun dışında güzel bir Dostoyevski klasiği.
"Erdem ne kadar erdemli olursa içerdiği bencillik de o kadar artar."
iletişim yayınları'ndan okudum çevirisi de gayet akıcı.Ah Nelli içimi paramparça ettin anacım. Alyoşa'nın kararsız çocuksu halleriyse her sayfada biraz daha sinirlendirdi beni.Babasına karşı bir duruş sergileyemeyerek Vanya'ı,İhmenev'i,Nataşa'yı hepsi ama hepsini mahvetti.
Uzun zamandır okumadığım derecede içten sıcak bir eserdi .İnsanın yüreğini burkuyor .Herkese tavsiye ederim.
Suç ve Cezadan sonra bence en güzel kitabı Dostoyevski nin.
Vanya... karaktere öyle bağlandım ki. Onun hissetiği her şeyi hissettirebildi bana Dostoyevski. Ayrıca dönem Rusyasını ve Rus halkını da görebilmek adına güzel kitap.
mektuplarla bir hayat gayet iyi herşey bukadar iyi olma yolunda ise şu asır öncesi yaşamış adamı neden geçemiyoruz?
blogdaki değerlendirme: http://hayatbirdejavu.blogspot.com/2012/11/ezilenlerdostoyevski.html
Karton Cilt, 320 sayfa
Dionis Yayınları tarafından yayınlandı