Tutunamayanlar

anlaşılması güç zor kitap

başlarda çok sıkıcı gelebilir ama bitimindeki haz paha biçilmez hep aklımda karakterler

kitapta ki rekorum 450.sayfa...devamı gelmiyor...

Tutunamayanlar'ı bitiren kaç kişiyiz ? :)
Kitabı yarılayıp da henüz Olricle karşılaşamadığımda "yoksa" demiştim, "hayal ürünü olan Olric gerçekten de bir hayal miydi?"

Müziği ve duygusu kitabı okutturan unsurlar. Onun dışında olay, kurgu yok gibi bir şey. Zaten yorumlara baktığımda kimse doğru düzgün bir inceleme yazamamış. Tutunamayanlar'ı sağda solda, şöyle şöyle oluyor, diyerek anlatamayacağız sanırım ama sevdiğimizi söyleyebileceğiz sadece.

baş ucu kitabım.

herkes kendisinden bir şeyler bulur bu kitapta.

3 yıldır sürekli okuyorum bitirip tekrar başlıyorum Olric bir karakter değil, Olric bir çaresizlik bir başkaldırı, Olric biziz hepimiz...

Muhteşem bir postmodern...

Bitirdiğim zaman sadece şunu düşündüm : ''Başka bir kitabı sevebilir miyim artık ? ''Öyle güzel bir kitap ki artık başka bir kitabı sevemeyeceğimden korktum.Oğuz Atay bundan yıllar önce bizi anlamayı başarmış.

güzel bir kitap ama bazı yerleri çok monoton

daha detay daha detay, merhaba oğuz atay..

Türk edebiyatının na-mahremidir kitap kutsaldır.

Selim Işık, anlatmadan anlaşılmaya aşık.

Yıldız Ecevit ile birlikte okumaya başlayınca anlamaya tadına varmaya başladım

birşeylerin farkına varıp düşünmeye başlayan insana bir yol gösteren bir kitaptır.

Başucu kitabım. En değerlim.

"şuan sana güzel bir söz söyleyebilmek için on bin kitap okumuş olmayı isterdim." böyle bir tutunamayana sahipseniz, tutunmanıza çok da lüzum yok.

Okuduğum kitaplar içinde beni en çok etkileyen kitap.

Sıkıcı ve monoton

Çok zor bir kitap. Kitabın içinde o kadar ayrı o kadar çok bölüm var ki gerçekten aklın yoruluyor bazen. Okumak uzun sürüyor. Yine de Oğuzcuğum Atay'ın hatrına okunuyor. Son olarak kimse bu kadar karamsar olmamalı. Olmasın.

başucu kitabı

hep tavsiye edilip de beklemeye keşke almasaydım dediğim kitap oldu.

daha iyi bir kitap yok.. ama dikkat sonra siz bir tutunamayansınız..

Bu kitabı 30 ve 45 yaşımda tekrar okumak istiyorum. Selim Işık'ın günlükleri o kadar güzeldi ki her bir satırında kendimi buldum diyebilirim. Dandini ve Dastana'nın nereden geldiğini dahi yazmış. Kitabın eski Türkçe bölümünü okurken çok zorlandım. Hele 100 sayfaya yakın noktalama işaretsiz olan bölüm beni bitirdi. Bu bilinç akışı yöntemini keşke bu kadar uzatmasaydı. Okumakta zorlandım diyebilirim bu bölümleri. Ha denilince okunmuyor bu kitap. Emek istiyor anlayacağınız. Altı çizilesi çok cümle var.

Ölmeden önce okunması gereken kitap.

"Şu kitaba bir ben tutunamadım" dedim, arkadaşa ödünç verdim, iki ay kadar muhafaza ettikten sonra getirip "Yok walla ben de tutunamadım" dedi; bunu duyan diğer arkadaşım "Verin bir de ben deneyim" dedi, iki ay kadar da o muhafaza ettikten sonra "Cık ben de tutunamadım" dedi.
Ya kitap çalışan insan olmadan önce rahat kafayla sindire sindire okunacak da tadı çıkacak cinsten; ya da herkes "Yaw bu kadar insan mükemmel diyor vardır bir hikmeti şimdi ben yok beğenmedim dersem way cahal! derler" şeklinde düşünüp de bu kadar beğeniyor.
***Kutlug Dandini ve Farsus Dasdana'ya saygılar***

sıkılarak okudum...

BENi buldumm,ama tabiiki gereksiz tahliller yok da değildi..

Okuduğunuzda hiç bitmesini istemediğiniz bir kitap. Sizi hikayenin içine çekiyor. Sizde bu öyküde Turgut´un, Selim´in öyküsünün bir parçası oluyorsunuz. Bence Oğuz Atay´ın kitapları içinde en iyisi