Döşeğimde Ölürken

Şiir gibi bir roman. Bu kitaba kötü bir eleştiri yazmak benim haddime değil.

Yaratıcı bir kurgu yavan bir hikayeyle birleşince sevdim mi nefret mi ettim emin olamadım.

On beş farklı karakterin dilinden yazıldığı için okuması biraz zor bir kitap. Anlamak için değişen karakterlere, cinsiyetlere, yaş gruplarına ve ruh hallerine uyum sağlayabilmek lazım. Tabii Faulkner'ın kendine özgün yazım dili de cabası: kısa, karışık, tuhaf cümleler...

http://kitapeylemi.blogspot.com/2013/08/74-dosegimde-olurken-william-faulkner.html

Salt olarak verilen bir sözü mü tutmak daha önemli yoksa ahlaki değerlere bağlı kalarak doğru olanı yapmak mı? Benim için kitabın özünde yer olan soru buydu. Ölen bir kişinin ardından yakınlarının neler hissetmesi ya da hissetmemesi (bana göre en çok vurgulanan kısım) üzerinde duruluyor. Ortada verilmiş olan bir söz var ancak bu söz yerine getirilirken ailenin karşısına çıkan olaylar ve yaşananlar, ailenin tüm bireylerinin ve yakınlarının iç dünyasında tek tek ele alınıyor.
Kitaptaki karakter sayısının çokluğu kafaları biraz karıştırıyor olsa da Murat Belge’nin önsözü bu konudaki birçok karmaşıklığı gideriyor. Önsözden birkaç bilgiyi küçük kağıtlara not alıp kitap okunduğunda daha anlaşılır olabiliyor.