Tatar Çölü

Neler neler çağrıştırıyor, 20. yüzyılın önemli romanlarından biri olan ''Tatar Çölü''. Yaratılan bir düşman figürü, bununla motive edilen, korkutulan, sonucunda bayrağa selam vermeden uçup giden kuşa bile nefret kusan bir toplumu... Edilgen bir hayata, kendi inşa ettikleri kalelere sıkışıp kalmış, hapsolmuş insancıkları... Alışkanlıkların sağladığı kolaylıklara kendini bırakmış, ömrünün gözünün önünden kayıp gitmesine müsaade etmiş bizleri, her birimizi... Tüm bunların yanında, içimizde varlığını sürekli sürdüren cevheri... Umudu... O var olduğu sürece sürdürülebilen hayatları...

Sorgu yargıcınız oluyor ''Tatar Çölü''. Daha ne kadar bekleyeceğinizi sorup sorup duruyor. Halbuki beklemeyince, korkmayınca özgürleşiyor insan. Tıpkı Kazancakis'in dediği gibi...

http://oklapkutuphanesi.blogspot.de/2013/04/dino-buzzati-tatar-colu.html

Yarısına kadar biraz süründü elimde ama yarıdan sonrası müthişti, başlangıçtaki olayların niye o kadar ayrıntılı ve sıkıcı anlatıldığı anlaşılıyordu. İnsanın varoluş sorunsalına dair okuduğum en iyi kitaplardan biriydi. "Kale" metaforuyla anlatılan kendi içimizde ördüğümüz alışkanlıklar kalesi beni çok etkiledi, hala sorguluyorum kendimi...

Zamanın nasıl akıp gittiğini böyle güzel anlatan kitap okumadım daha.

Hayran kaldığım bir yapıttı. Kesinlikle okunmalı...

Fantastik kurgusuyla yaşamdan uzak olabilecekken, tam da aksine hepimizin yaşamının tamda merkezini anlatıyor.

Seviyorum bu kitabı.

umut ettiğin şey uğruna yaşamında ki zaman kavramının karmaşasından sıkılıp sadece kendini umut edilen şeye bağlamak ve elde edeceğin anda işişten geçmiş olması ne kadar kötü,umut yoksa ölüm var diyor yazar sanki romanın sonunda kahramanın yaptığıyla...

Belki de okuduğum en iyi kitap. Müthiş sarsıcı.

durum romanı;

insanın beklentileri ile hayat bulması ve kaderini kabullenmeyi durağan dili ile anlatan, okurken insana siyahın tonları varmış gibi hissettiren kitaptır. tembel okuyuculara göre değildir.

Kutsal kitap

Çok sıkıcı bir kitap. Tam da bu yüzden mükemmel. Çünkü yazar kitapta hayatın monotonluğu ve sıkıcılığını anlatmaya çalışıyor zaten.