Doğa Tarihi
Hakan Bıçakcı
Dünyanın kendi etrafında dönmediğini hissettiği an paniğe kapılıveriyordu Doğa. İçinde bulunduğu iş ortamı da bu paniği acımasızca köpürtüyordu. Hep merkezde olmalıydı. Hep farklı olmalıydı. Farkı fark edilmeliydi. Kalitesi gözle görülmeliydi. Kesintisiz olarak arzulanmalıydı. İştah, takdir ve kıskançlık dolu gözler hep üzerinde olmalıydı. Yıllar sonra sağda solda küçük adamların belirmeye başlaması da bu takıntının eseri olacaktı.
Doğa, 420 aylık bir bebekti. Pembemsi. Lacivert lensli. Ilık kokulu. Göğüslerine silikon yaptırsa mıydı? Site güvenliğinin yanından yavaşlayarak geçiyordu. “Etiniz nasıl pişsin Doğa Hanım?” Plazanın eksi yedinci katında yarı İngilizce yarı Türkçe PowerPoint sunumu yapıyordu. Cafe Jungle. Londra. Sepultura tişörtü. Elektronik sigara. Doğa’nın en sevdiği mevsim, yazdı. Facebook’ta yorumlar çook güzeldi. Doğa, “bomba gibiydi”. Alev olmasa, şu küçük kırışıklıklar, Onur ve diğer metal turnikeler...
Hakan Bıçakcı, metropol tekinsizliğine bu defa bir kadının gözünden bakıyor. Rekabetin, teşhirin, güzel ve mutlu görünmenin dayanılmaz baskısını Doğa’yla resmediyor.
Doğa Tarihi, plaza-site-alışveriş merkezi üçgeninde sıkışmış hayatları anlatan, günümüzde geçen bir distopya.
Dünyanın kendi etrafında dönmediğini hissettiği an paniğe kapılıveriyordu Doğa. İçinde bulunduğu iş ortamı da bu paniği acımasızca köpürtüyordu. Hep merkezde olmalıydı. Hep farklı olmalıydı. Farkı fark edilmeliydi. Kalitesi gözle görülmeliydi. Kesintisiz olarak arzulanmalıydı. İştah, takdir ve kıskançlık dolu gözler hep üzerinde olmalıydı. Yıllar sonra sağda solda küçük adamların belirmeye başlaması da bu takıntının eseri olacaktı.
Doğa, 420 aylık bir bebekti. Pembemsi. Lacivert lensli. Ilık kokulu. Göğüslerine silikon yaptırsa mıydı? Site güvenliğinin yanından yavaşlayarak geçiyordu. “Etiniz nasıl pişsin Doğa Hanım?” Plazanın eksi yedinci katında yarı İngilizce yarı Türkçe PowerPoint sunumu yapıyordu. Cafe Jungle. Londra. Sepultura tişörtü. Elektronik sigara. Doğa’nın en sevdiği mevsim, yazdı. Facebook’ta yorumlar çook güzeldi. Doğa, “bomba gibiydi”. Alev olmasa, şu küçük kırışıklıklar, Onur ve diğer metal turnikeler...
Hakan Bıçakcı, metropol tekinsizliğine bu defa bir kadının gözünden bakıyor. Rekabetin, teşhirin, güzel ve mutlu görünmenin dayanılmaz baskısını Doğa’yla resmediyor.
Doğa Tarihi, plaza-site-alışveriş merkezi üçgeninde sıkışmış hayatları anlatan, günümüzde geçen bir distopya.
Değerlendirmeler
Kitap, 21. yüzyıl insanının acıklı bir distopyasını sunuyor bizlere.
1) Yazar, markaları ve bu yüzyılın konsept kelimelerini yerinde kullanıyor. Böylelikle, bu kelimelerin altını çizdiğinizde, bu yüzylın haritasını görebiliyorsunuz.
2) Yazarın zekice, bazen direkt bazen de dolaylı yollardan, inceden inceye alaya aldığı durumlar, birer özeleştiri niteliğinde.
3) Sürekli tekrarlar veya aynı cümlelerden farklı bir durum yaratılması konusu bazen okumayı zorlaştırıyor.
4) Somuttan soyuta giden kurgu, en sonda duvara çarpma hissi veriyor aslında. Ama karakterin geçmişe duyduğu özlemi de üzülerek takip ediyoruz.
doğa tarihi, kahramanı doğa'nın şahsında plaza, site, avm üçgeninde sıkışmış bir hayatı anlatıyor. bu hayatı incelikli detaylarıyla, yer yer ciddiyet yer yer mizahla sunuyor yazar ama bu hayatın sıkışıklığı gibi roman da sıkışıyor. ilk bölümlerden sonra finale kadar tekrarlarla sıkıcı, tatsız bir anlatı sürüyor. final de malum ilk sayfadan belli. son bölümler başarılı denebilir ama genel olarak bakmak gerekirse bir distopyadan çok ibretlik bir hikaye etkisi bırakıyor okurda doğa tarihi. yazarının daha iyi romanları var ve daha iyilerini de yazacaktır mutlaka.
Baskı Bilgileri
227 sayfa
Mayıs2014 tarihinde, İletişim Yayınları tarafından yayınlandı
Benzer Kitaplar
Şu An Okuyanlar
Okumuşlar
Okumak İsteyenler
|